Dit weekend is het begin van alweer het derde bezoek aan Toronto van dit jaar. Deze keer wel in het seizoen van de attractieparken en dus een mooie gelegenheid om Canada's Wonderland weer eens te bezoeken. De laatste keer was alweer tien jaar geleden. Er zijn in die tijd twee nieuwe achtbanen gebouwd.

De weersverwachting was vooraf niet geweldig maar we werden verrast met een strakblauwe hemel deze ochtend. Samen met collega's Eric en Remko rijden we na het ontbijt in ongeveer anderhalf uur naar het park. Daar is het op de parkeerplaats en voor de ingang al gezellig druk. In de rij voor de entreetickets zien we dat deze 85 dollar per persoon ex. belasting kosten. De online optie is een stuk goedkoper, en nog sneller ook. Er is ook een fast-pass te verkrijgen voor een extra 100 dollar per persoon. Die slaan we toch maar over.

We komen eerst langs Leviathan die ik me nog goed kan herinneren van het vorige bezoek. Een reus van 93 meter hoog en een snelheid van 148 km/h. Ik was destijds erg enthousiast. Samen met Remko ga ik de wachtrij in. Die begint al buiten de meandering, dat belooft niet veel goeds.
Drie kwartier later zijn we net iets verder dan halverwege. Er komen voortdurend mensen door de fast-pass lane, wat natuurlijk niet helpt voor de doorlooptijd van de reguliere wachtrij. Misschien was die 100 dollar toch nog niet zo gek geweest.

Er wordt met alle 3 de treinen gereden, alleen niet heel efficient. Als de ene trein in het station staat wachten de andere 2 al in de remsectie er vlak voor. Uiteindelijk zijn we ruim een uur en een kwartier verder voordat we aan de beurt zijn. Een stukje voor ons worden 2 mensen naar de achterste rij verwezen dus kunnen Remko en ik mooi de andere 2 plekken opvullen. De laatste rij geeft op hypercoasters zoals deze toch net weer wat extra's.
De lifthill is supersnel en al voordat we helemaal op 93 meter zijn aangekomen worden we over het hoogste punt gesleurd en duiken we naar beneden. Remko doet zijn ogen dicht, nog in de drop weer open en begint te brullen. Het is inderdaad een hoop geweld. De hoge bochten, airtime heuvels en vooral de lage heuvel die op volle snelheid wordt genomen maken dit een fantastische achtbaan. Ondanks de schreeuwen onderweg heeft ook Remko er van genoten. Als er geen wachtrij van ruim een uur stond was hij zeker nog een keer gegaan.

Sinds 2019 is Canada's Wonderland nog een topper van B&M rijker. Het betreft hier Yukon Striker (#1374), 's werelds hoogste Dive Coaster, enigszins vergelijkbaar met Baron 1898 van de Efteling of Krake in Heidepark. Alleen is deze versie hoger, sneller, langer en heeft meer inversies. Net als Valravn in Cedar Point is de achtbaan 68 meter hoog maar deze maakt, dankzij een tunnel onderaan, een val van bijna 75 meter en bereikt daarbij een snelheid van 130 km/h.
Ook bij deze achtbaan ziet de wachtrij er erg lang uit. Er is ook een single riders ingang die er minder druk uitziet, dus Remko en ik gokken daar op. Of het verschil maakt met de reguliere wachtrij weten we niet maar een uurtje later hebben we het station bereikt. Remko gaf tijdens het wachten nog aan dat hij alles best vond, als hij maar niet op de eerste rij terecht kwam en dat is uiteraard precies waar we allebei geplaatst worden.
Via een geniaal transportsysteem worden tasjes en petjes in een bakje onder een rail geplaatst die dan aan het einde van de rit verderop weer opgehaald kunnen worden.

Dan stappen we in het midden van 8 stoeltjes van de voorste rij in, sluiten de schouderbeugels en worden we even later 68 meter omhoog getakeld. Na een rechterbocht hangen we stil boven de 75 meter drop, recht naar beneden. De track is niet te zien. Ik hoor een paar keer 'oh shit' naast me en dan donderen we naar beneden, door een tunnel onder water en volgen er meteen 4 grote inversies. Daarna nog een kleine drop en een paar bochten en dan rollen we het station weer in. Ook Yukon Striker is een indrukwekkende achtbaan en Remko vind 'm tegelijkertijd verschikkelijk en geweldig.

Er komt ondertussen nog steeds volk het park binnen en herinneringen van het eerste bezoek aan dit park komen boven, toen het ook extreem druk was en we na een paar achtbanen het park al hebben verlaten.

In Camp Snoopy is echter vorig jaar nog een nieuwe achtbaan bijgekomen. Het is even zoeken naar Snoopy's Racing Railway (#1375), weliswaar een kinderachtbaan maar eentje van de minder bekende bouwers ART Engineering die vanuit het station wordt gelanceerd. De wachtrij is niet extreem lang maar het beweegt maar erg traag. Dan komt er ook nog een kleine storing tussendoor waardoor een aantal mensen in de rij voor ons afhaken. Na 10 minuten volgt er alweer een testrondje en gaat de baan daarna weer open.

Al met al staan we ook hier weer een uur aan te schuiven voordat we aan de beurt zijn. We gaan twee keer rond en er blijkt voor het einde nog een heel kleine mini-lancering te zijn. Vergeleken met het grote geweld hier in Canada's Wonderland stelt de achtbaan natuurlijk niets voor maar er is niks mis mee ook. Eentje voor het lijstje zullen we maar zeggen.

Hoewel er nog genoeg leuks staat in het park zijn de wachttijden te lang om er nog wat van mee te pakken. We laten het er voor vandaag maar bij. Wellicht bij een volgende bezoek nog maar eens kijken.


Het is niet extreem druk bij de ingang van het park, zoals een jaar of 10 geleden.


Vanaf de parkeerplaats maakt Leviathan al meteen veel indruk.


Het is zo'n anderhalf uur aanschuiven maar wel echt de moeite waard.


Ook Yukon Striker mag gezien worden. Samen met Valravn de hoogste dive coaster op de planeet.


Imposante brede treinen.


Bij Snoopy's Racing Railway is het ook lang wachten, maar dan op het verhelpen van de storing.


Uiteraard een kinderachtbaan maar toch vermakelijk.


Iets verderop staat Ghoster Coaster. Misschien binnenkort.