Het slapen op de tatami vloer met 2 matjes en een kussen gevuld met rijst lukt nog best aardig. Er staat een gigantisch uitgebreid japans ontbijt op ons te wachten, wat bij lange na niet op te krijgen is.

Het Fuji-Q Highland Park staat onder de parkfans niet bijster goed bekend. Ingewikkelde procedures voor tickets, lange wachtrijen en weinig sfeer worden genoemd. Het eerste valt nogal mee. Er zijn tickets voor toegang tot het park, zonder attracties en dan kan er per attractie worden betaald. Wij kopen een ticket waar alle attracties mee gedaan kunnen worden. Daarvoor wordt er een foto van het gezicht gemaakt en bij de attracties wordt toegang ook op basis van een foto verkregen. Dan zijn er ook fastpass tickets die per attractie een andere prijs hebben.

De lange wachtrijen kloppen over het algemeen wel. Als we hebben geparkeerd is het park nog maar net open maar bij de eerste achtbaan die we tegenkomen staat al een bordje met 50 minuten wachttijd. Eejanaika (#1307) is dan wel een behoorlijk unieke achtbaan met een trein waarvan de stoelen naast de rails hangen en gemotoriseerd rond draaien. Vergelijkbare banen zijn alleen X2 van Six Flags Magic Mountain en Dinoconda in China Dinosaurs Park.

In het station worden we per 10 personen verzameld en streng gecontroleerd dat we niets bij ons hebben. Zelfs de schoenen moeten uit en op het station worden achtergelaten.

Vooraf zie ik een beetje tegen Eejanaika op omdat X2 niet heel goed bevallen was. Het wilde draaien van de stoelen ging daar enorm schokkerig. Dat valt bij de Japanse versie goed mee en de draaimomenten zijn goed afgestemd op de drops van de baan zelf, wat voor een erg leuke ritervaring zorgt. Ik zal niet beweren dat het een heel soepele achtbaan is maar zoveel beter dan X2.

Omdat we toch in de buurt zijn pakken we Voyage Dans Le Ciel (#1308) ook meteen even mee. De hangende achtbaan van Hoei Sangyo ziet er vrij onschuldig uit. Per twee stappen we in een wagentje, dat nog aardig wat snelheid opbouwd onderweg. Dat is natuurlijk prima maar de remmen onderweg brengen dit heel abrupt terug waardoor we een aantal keer tegen elkaar worden geklapt.

Fujiyama (#1309) was bij de opening in 1996 met 79 meter de hoogste achtbaan ter wereld. De eerste drop is 70 meter naar beneden onder een hoek van 65 graden en de Togo baan haalt daarbij een snelheid 130 km per uur. Pascal vindt hem geweldig maar voor mij is dit 'm niet. Er zitten wat vervelende knikken in de baan, vooral waar de banking voor de bochten plots wordt ingezet.

Het gaat vrij hard met de tijd en naast de achtbanen zijn er ook nog wat darkrides die we graag willen doen. Andre, Wim, Pascal en ik willen geen risico nemen en kopen voor Do-Dodonpa een fastpass.

Rudy en Hilde gaan in de wachtrij van 90 minuten voor Do-Dodonpa terwijl wij ondertussen bij Takabisha (#1310) gaan aanschuiven. Takabisha is een extreme versie van een eurofighter achtbaan met een 7-tal inversies. De eerste roll volgt al direct bij het verlaten van het station. Dan worden we tot 100 km/u gelanceerd in 2 seconden.

Halverwege de rit komen we op een vertikale lifthill en gaan we 43 meter op de rug omhoog, het laatste stukje tergend langzaam. De drop is helemaal gigantisch. De hoek is maar liefst 121 graden, 31 graden meer dan recht naar beneden dus. Dan volgen de laatste 3 inversies voordat we terug het station in schieten. Onverwacht wel een behoorlijk extreme achtbaan.

De tijd van de fastpass is inmiddels ruim gehaald en dus gaan we met z'n vieren via de uitgang Do-Dodonpa (#1311) binnen. We zijn vrijwel direct aan de beurt. Deze baan had voorheen een tophat element van 52 meter hoog maar deze is in 2017 vervangen door een 49 meter hoge loop. De lanceersnelheid is tevens verhoogd van 172 naar 180 kilometer per uur en die snelheid wordt bereikt in 1,6 seconden.

Ondanks dat ik mijn rug en hoofd tegen de leuningen druk is de lancering nog steeds een enorme klap van achteren als we uit de tunnel schieten. Via een paar vlotte bochten gaan we de loop door, door een volgende tunnel, langs de wachtrij van Takabisha en de remmen in. De hele rit is in zo'n 50 seconden gedaan maar wat een spektaculaire lancering is dit zeg.

Ondertussen staan Rudy en Hilde nog in de wachtrij en wij gaan nog een paar andere attracties doen. De Mad Mouse blijkt helaas net vanaf het begin van de maand definitief gesloten. De achtbaan staat nog helemaal intact in het park maar zal dus niet meer terug openen. We lopen door naar de kinderachtbaan Rock 'N Roll Duncan (#1312) om te zien of we er niet toch in mogen. Er staat hier slechts een vader met kind te wachten en verder helemaal niemand. Zonder problemen kunnen we dus instappen en een rondje op deze Thomasland gebaseerde trein meepikken.

Nieuw dit jaar is Scientific Ninja Tool Dojo Hall, een 3D shooter attractie zoals Mouse au Chocolat in Phantasialand maar dan uiteraard in Japanse tekenfilm stijl. Leuke attractie maar wel vermoeiend met al dat schieten.

Ernaast ligt een Ninja Way Museum waar we in een aantal ruimtes foto's kunnen maken. Wat precies de bedoeling is wordt niet helemaal duidelijk.

Fuji Airways is een soort Soaring attractie maar dan met een andere techniek voor de stoelen en een heel andere film. Deze laat beelden zijn op en rond mount Fuji. Het is ook voor het eerst dat ik een loop meemaak in de film.

Andre gaat het spookhuis in, die achteraf erg goed blijkt te zijn. Met een hoofdtelefoon op worden ze door het gebouw geleid met veel verrassende schrikeffecten. Wim, Pascal en ik gaan naar het naastgelegen Evangelion World. Ik ken Evangelion van de speciale paarse Shinkansen trein die heeft gereden. De trein heeft een bijzonder interieur en elementen ervan herken ik wel in de doorloop ruimtes. Waar het over gaat blijft onduidelijk.

Dan begint het na 4 uur te regenen maar de attracties draaien gelukkig nog wel. Vanuit het reuzenrad Shining Flower kunnen we het park nog goed overzien. De bergen rondom zijn in nevelen gehuld. Er wordt al snel omgeroepen dat de wachtrij voor Do-dodonpa is gesloten en een aantal andere attracties volgen.

We doen de shooter nog een tweede keer en dan gaat het pas echt hard regenen. Na het winkeltje te hebben bekeken gaan we terug naar de ryokan.

Het diner is zo mogelijk nog beter dan gisteren. Er komen weer vele kommetjes op tafel en eten alweer veel meer dan goed is.