Nagashima Spa Land

28-09-2019
Het slapen gaat me, zoals eigenlijk altijd, prima af. Het bed en vooral het kussen is wel wat aan de harde kant maar dat hoort erbij denk ik. We kunnen zelfs een beetje uitslapen vandaag want het park is naast het hotel en gaat niet heel vroeg open.

We beginnen de dag met het ontbijtbuffet dat net als het diner van erg goede kwaliteit is. Hier kan ik wel aan wennen.

Voor Nagashima Spa Land moet zowel voor de entree worden betaald als voor de attracties. De entree is inbegrepen bij het hotel, inclusief 10 minuten eerder toegang tot het park. Voor de attracties kopen we een armbandje voor 4400 Yen (ongeveer 40 euro). Die 10 minuten voorsprong zijn nog handig om alvast in de rij te gaan staan bij Hakugei.

Hakugei (#1285) is de nieuwste achtbaan van RMC die bekend staan om het ombouwen van houten achtbanen naar nogal extreme versies van hybride coasters, zoals ook Robin Hood in Walibi Holland is veranderd in Untamed. In dit park is dit jaar White Cyclone onderhanden genomen. Hukagei is daardoor direct flink populair want er gaat veel volk op af.

Het laden en lossen van passagiers gaat nogal omslachtig en alle spullen moeten in een locker worden gestopt. De controle van gordels en beugels neemt ook aardig wat tijd in beslag. We krijgen een rij aangewezen om de trein van voor naar achter te vullen. Pascal en ik dreigen in het midden uit te komen en eigenwijs lopen we naar de achterste rij. Op onduidelijke manier worden we nog 2 keer een rij meer naar voren gestuurd maar prima voor een eerste rit. Er worden instructies gegeven, o.a. dat de beugel met de armen gekruisd moet worden vastgehouden. Dat zal niet gaan gebeuren.

Vanuit het station naar de onderkant van de lift is al meteen actie als er een drietal hobbels schuin worden genomen. Eenmaal boven begint het feest. Door een kleine drop wordt snelheid gemaakt voordat we de grote drop van 80 graden naar beneden storten. Dan volgt er een geweldige reeks bochten en airtime heuvels. De elementen waar ik dol op ben zitten erin, zoals een heuvel waarbij de trein 90 graden de verkeerde kant op wordt gedraaid voor de bocht de andere kant op te maken en een inversie waarbij de trein een tijdlang ondersteboven blijft hangen. Wat een geweldenaar is dit zeg. Vond ik Wildfire in Kolmården (Zweden) al geweldig, deze wint het daar nog van en dus heb ik een nieuwe nummer 1 achtbaan.

Even verderop vinden we een dubbele Wild Mouse (#1286) achtbaan, zoals Speedy Bob die vroeger ook in Bobbejaanland dubbel was uitgevoerd. Er wordt echter alleen met de rechterkant gereden wat niet helpt om de wachtrij kort te houden. We hopen dat de andere kant ook nog open gaat later op de dag. Het is een muis die niet ronddraait deze keer.

Een andere topper van het park moet Steel Dragon 2000 (#1287) zijn. Deze 97 meter hoge achtbaan van de relatief weinig bekende firma Morgan werd al in 2000 geopend en was destijds de hoogste achtbaan in de wereld. Nu 19 jaar later is het nog steeds een imposante verschijning en steekt hij boven de free fall torens en het reuzenrad uit. Jaren geleden werden de treinen vervangen door B&M exemplaren.

We schuiven 45 minuten aan en ook hier wordt de veiligheid extreem serieus genomen. Als we eindelijk vertrekken worden we langzaam naar de top getakeld en vallen we aan de andere kant weer 93 meter naar beneden tot een snelheid van 153 km/u. Dan volgen een paar heerlijke airtime heuvels en twee helices. Op de terugweg naar het station komen we nog over 4 of 5 airtime hobbels waarvan 2 in een tunnel. Steel Dragon valt absoluut niet tegen. Zeker 19 jaar geleden moet dit een absurde achtbaan zijn geweest.

Een klein stukje verder staat Ultra Twister (#1288), een achtbaan van een type waar ik nog nooit in ben geweest. Van deze zogenoemde pipeline coasters zijn er niet veel in de wereld. Degene in Kuweit was al helemaal uit elkaar toen ik daar was.

Even leek er geen activiteit bij de achtbaan maar het blijkt gewoon heel rustig. We worden achteruit naar de lift gerold waar de hele trein achterover draait en we dus met het gezicht naar boven recht omhoog worden getakeld. Dan kukelt de trein voorover en maken we vaart. De hele trein wordt om de as gedraaid. Aan het einde van de baan hellen we achterover en worden we achteruit door een lagergelegen deel van de baan nog eens twee keer om de as gerold. Best een leuke ervaring en blij dat ik dit type eens heb kunnen doen.

Er zijn twee Bobkart banen parallel naast elkaar en het laden lijkt willekeurig te gebeuren. De meesten komen in de rechterbaan. Het is een behoorlijk lang parcours. Ergens in het midden kom ik 10 seconden tot stilstand waardoor de anderen achter mij ook niet wegkomen. Maar verder wel aardige baan.

Een type achtbaan waar niet iedereen even enthousiast van wordt is Arashi (#1289), een ballcoaster. De treintjes worden vertikaal omhoog getakeld en komen dan in een soort S vorm weer naar beneden waarbij de stoelen vrij ronddraaien, vooral door de remmen op de drops. Een ontzettend lachopwekkende achtbaan voor mij. Hoewel de wachtrij compleet vol staat worden de treinen maar aan een kant gevuld.

Nu we toch in de buurt zijn en er niemand staat te wachten pakken we meteen de paratrooper, met de naam Paratrouper, mee. Het is een vrij nieuw exemplaar van het Italiaanse merk Technical Park. Deze gaat na het gebruikelijke oprichten van het wiel een tijdje horizontaal en dan weer terug schuin.

Een andere nieuwe achtbaan hier is Acrobat (#1290), een flying baan van B&M. Hier staan we bijna een heel uur te wachten. Alweer niet omdat het zo enorm druk is maar ze erg lang doen over de controles. De baan zelf is niet heel comfortabel. Het ruggelings door de loop gaan is ook bij deze versie een intense ervaring. Niet de beste baan van het park.

Na de lunch lijkt het er op dat we lang niet genoeg tijd hebben om alles hier in het park te doen. Bij Jet Coaster (#1291) staat gelukkig geen lange rij. De baan van Togo lijkt nog het meest op een mine train maar is bijzonder soepel en schokvrij.

Vervolgens hebben ze nog een Schwarzkopf Looping Star (#1292), zoals de Thunder Loop die onlangs uit Attractiepark Slagharen is verwijderd. Goed te zien dat ze er hier nog zuinig op zijn. De rit is zoals je van een achtbaan uit 1982 zou verwachten, een tikkeltje rammelend maar niet vervelend.

De andere Schwarzkopf, een Shuttle Loop zoals Montezooma's Revenge in Knott's Berry Farm, is helaas de hele dag gesloten. Jammer want deze banen hebben toch een nostalgische waarde.

De oudste achtbaan van het park is de Arrow Dynamics Corkscrew (#1293) uit 1979. In 2012 is deze achtbaan verplaatst binnen het park en is nu in ieder geval nog goed te doen. Vaak zijn dit nogal pijnlijke banen. De layout is simpel. Na de lifthill komen er twee kurketrekkers en dan alleen nog wat bochtenwerk.

In het kinderdeel is in hetzelfde jaar een elektrisch aangedreven Peter Rabbit Coaster (#1294) gebouwd. De trein is leuk gethematiseerd maar de rit stelt erg weinig voor.

Als laatste hebben we nog de Children Coaster (#1295), een standaard Tivoli Medium achtbaan van Zierer met een lieveheersbeestje trein erop.

De linker muisachtbaan gaat niet meer open en we doen Hakugei en Steel Dragon nog een tweede keer. Er is nog net tijd om Ultra Twister ook te herhalen en als Wim en ik uitstappen kunnen we direct bij Andre in de volgende trein instappen.

We genieten nog een keer van het buffet in het hotel en besluiten de dag.