Güven Lunapark

18-09-2018
Het uitslapen tot 9 uur bevalt me prima en het uitgebreide ontbijt daarna ook. Er is een grote groep die ‘s morgens naar het gesloten Ankapark gaan kijken. Het zal alleen van buitenaf zijn want het terrein is, ondanks de pogingen van de ECC, niet toegankelijk. Ik besluit nog even energie te sparen en aan de verslagen te werken in het hotel.

Om 1 uur vertrekken we naar het Güven Park aan de noordkant van Ankara. Het parkje is eigenlijk een opstelling van de attracties die door de fabriek ter plaatse worden gemaakt. We worden dan ook hartelijk ontvangen en als eerste over het hele fabrieksterrein rondgeleid.

Er staat een samba balloon in de grote hal opgesteld die klaar is om verscheept te worden. We worden uitgenodigd om een ritje te maken. Naast alle indrukwekkende machinerie, bouwmaterialen en onderdelen valt een wacky worm opgesteld op een trailer op. Deze is voor de Portugese markt en zal daar dus binnenkort ergens opduiken.

Buiten staat een reuzenrad in aanbouw waar één enkele gondel aan hangt en dan nog zonder vloer en zonder deuren. Dat weerhoudt Ben, Justin, David en Megan er niet van om een ronde te maken.

Als we uitgebeid alle hoeken en gaten hebben bekeken verplaatsen we ons allemaal naar het parkgedeelte waar de Crocodile voor ons klaarstaat. Voor één van de groep is dit de 400e coaster en voor een andere zelfs de 1900e. Crocodile is een zeer soepele splinternieuwe wacky worm met een trein in de vorm van een krokodil in plaats van een worm.

Op verzoek worden ook de andere rides voor ons opgestart, waaronder de botsauto’s en het schommelschip. De operator heeft er kennelijk zin in want de rit gaat zeker een kwartier door. Wat een geweldige ontvangst van deze mensen!




























Göksu Parki

18-09-2018
We rijden door naar Göksi Park waar Dag Kizagi, een Wiegand alpine coaster, staat. Met de omvang van de groep duurt het weer een tijd voordat voor iedereen een ticket is geregeld en de wachtrij groeit in no time. De eersten komen naar beneden geraast en kunnen op het allerlaatste moment nog remmen. Darren en Mary remmen niet en knallen vol op een lege kart voor zich. De parkmedewerkers zijn duidelijk niet blij. Er wordt iemand naar boven gestuurd om voor de laatste bocht te gebaren om te remmen.

De rit zelf gaat niet bijzonder snel en het is de hele afdaling echt niet nodig om te remmen, tot de laatse bocht het station in dan.

Er blijkt ook een Go Gator elektrische achtbaan in het park te staan. Sevimli Dragon (#1095) is in de rollercoaster database nog niet bekend. Er worden steeds slechts 3 personen tegelijk toegelaten waardoor de rij ook hier snel lang wordt. De baan is geprogrammeerd om niet minder dan 10 keer rond te gaan, wat de doorstroming niet bevorderd. Verder is er niet zoveel te beleven in Göksi Park en we vertrekken naar het volgende park.

Als we bij 50 Year Park aankomen ziet het park er gesloten uit en is de trein van Dragon afgedekt. Het park blijkt vanaf vandaag voor de rest van het seizoen gesloten. Ook het alternatief, Demetevler Luna Park dat niet op de originele planning stond, blijkt volledig in duister gehuld.








Ankara Luna Park

18-09-2018
Van Luna Park Ankara weten we zeker dat het wel open is. Het ligt tegenover het hotel op loopafstand. Het park heeft een redelijk aantal grote attracties waaronder 3 achtbanen. Helaas blijkt het gedeelte van het park met de 2 elektrische achtbanen afgesloten. Het zit vandaag wat dat betreft dus niet erg mee.

Gelukkig is Galaxi (#1096), de Pinfari Galaxy coaster, wel open. De treinen zijn vrij krap voor de omvang van de gemiddelde ECC’er en er wordt steeds één persoon voorin en één persoon achter geplaatst. Als wij aan de beurt zijn zit ik voor- en Scott achterin. De lifthill is al tamelijk bruusk, zoals het een Pinfari betaamt.

Na twee diepe drops, die heel soepeltjes verlopen, begint het bochtenwerk met een lange helix waar flink snelheid wordt opgebouwd. Aan de geluiden achter me te horen mag ik blij zijn dat ik voorin zit. Het einde van de rit is nogal extreem. Waar we verwachten te worden afgeremd vliegen we op volle snelheid een S-bocht in direct gevolgd door een abrupte hobbel. We vliegen allebei omhoog en grijpen ons vast voor de laatste bocht. Galaxi is een van de beste exemplaren van dit type achtbaan en ik ben positief verrast.

Hetzelfde kan niet gezegd worden van de ghost train. Hoewel deze een goed tempo heeft vallen de schrikeffecten erg tegen. Ook hier is de aankleding buiten aanzienlijk beter dan binnen.

Het reuzenrad geeft weer een goed zicht over het mooi verlichte park. De gondels zijn draaibaar zodat iedereen eenvoudig foto’s kan maken in alle richtingen.

Er moet natuurlijk ook gegeten worden. Net buiten het lunapark, nog wel in het stadspark, bevindt zich een hele rij restaurants. Met Scott en James zoeken we er eentje uit en ploffen neer. De taal is enigszins problematisch maar we krijgen allemaal een maaltijd die de verwachting overstijgt.

In het hotel praten we nog even na met een biertje.