De nachtrust wordt om een uur of 6 ruw verstoord door een nogal luidruchtige groep die een bus in gaat, de deuren dichtslaat en vertrekt. Wij zullen zelf niet anders zijn denk ik maar wij vertrekken vandaag pas om 9 uur dus ik doe mijn ogen nog een paar uurtjes dicht. De tweede keer wordt de rust verbroken door de wekker die op half 8 is gezet.

Het ontbijt is uitstekend, alles is er voor het grijpen. Ik schuif aan bij een groepje duitse ECC’ers en het onderwerp van gesprek is uiteraard achtbanen. De koffer die na een dag al een rommeltje is, gaat dicht en dan vertrekken we stipt op tijd naar Land of Legends, een half uurtje verderop.

Land of Legends is een nieuw park. Het is begonnen als waterpark voor de toeristen die massaal naar Antalya komen maar er is een paar jaar geleden ook een attractiepark aangebouwd. In 2018 zijn twee grote achtbanen aangeschaft waarmee Land of Legends goed op de kaart is gekomen. De investering in dit park is enorm, in de orde van grootte van 500 miljoen euro. Mede middels de vele exclusieve winkels moet dit worden terugverdiend aan met name de rijkere russen, die hier in grote getalen aanwezig zijn.

Het attractiepark gaat om 12 uur open dus bezoeken we eerst het waterpark. Daarvoor moeten er eerst lockers worden gehuurd en dat duurt met zo’n grote groep natuurlijk even. De helft van de groep besluit alleen rond te kijken maar het is om 10 uur al 34 graden dus een beetje verkoeling is zeer welkom.

Het is nog erg rustig en zo kan een flink aantal verschillende glijbanen worden afgetikt. Zo is er de master blaster die verrassend lang is en Space Rocket, een baan met valluik waar niet wordt afgeteld maar de enige waarschuwing is de grijns op het gezicht van de operator. Magicone, de baan met trechter, is erg leuk en Deep Dive, de recht toe rechtaan steile drop, valt ook niet tegen.

Vanaf 11 uur is er een ERS geregeld op Hyper Coaster (#1087), dus eerst weer even omkleden want het is vandaag T-Shirt dag en het is de bedoeling allemaal in het speciaal voor deze trip gemaakte clubshirt te verschijnen. De ingang naar Hyper Coaster is met veel zorg aangelegd, inclusief een full scale stoomtrein. Het station zelf oogt van binnen iets minder spektaculair maar normaal blijven de mensen hier niet lang staan omdat men pas naar binnen loopt als de vorige trein is vertrokken.

Met 55 mensen komt het er op neer dat we ongeveer eens per twee treinen mee kan. Ik begin de eeste rit ergens in het midden. De lifthill omhoog gaat goed vlot waarbij het uitzicht op de loop waar de lift doorheen gaat meteen al niet verkeerd is. Dan storten we de diepte in, tegelijk met een linkerbocht van zo’n 120 graden. De loop die volgt is met 58 meter de hoogste loop van Europa en deze is ge-wel-dig. Toen vond Mack het kennelijk tijd voor airtime want er volgt een zalige heuvel met secondenlange gewichtsloosheid van het zeer prettige soort.

De volgende heuvel wordt onder een schuine hoek van een graad of 70 genomen. Wat mij betreft had dit ook een normale airtime hill mogen zijn. Na een hoge bocht worden we getrakteerd op een soort zero-g roll maar door het zeer snelle draaien heeft dit een heel ander effect. Er volgt nog een hele prettige airtime heuvel en dan wat bochtenwerk tot terug in het station. De rit is zeer zeer goed, mogelijk eentje voor in de top-10. Daar moet ik nog heel even over nadenken.

Gedurende de ERS maak in 7 ritjes op verschillende plaatsen. Het maakt niet heel veel uit of je voorin of achterin zit, ik vind achter net iets leuker.

Family Coaster (#1088) is (letterlijk) naast Hyper Coaster een klein baantje maar best aardig. Race Coaster (#1089) is op papier de kleinste van het park maar doet zijn naam nog aardig eer aan in de afdaling met erg scherpe helix.

Land of Legends biedt de hele club ook nog gratis lunch aan in het grootste restaurant Fast and Good. Het gaat nogal rommelig als de eersten van de groep al zelf eten hebben gehaald aan het buffer en de rest van het groep verteld wordt dat we worden bediend. Uiteindelijk heeft iedereen eten.

De laatste achtbaan van het park is een watercoaster en daarna willen we nog het waterpark in, dus eerst weer even omkleden. Deze watercoaster heeft een vertikale lifthill zoals die van Divertical in Mirabilandia. Na de drop schiet de boot door een waterbak zonder het water te raken, maakt dan een paar bochten om op de terugweg wel met flinke plons in de vijver te duiken. De baan ziet er mooi uit en doet natuurlijk precies wat ie moet doen maar is qua rit niet heel bijzonder.

In het waterpark worden nog een paar glijbanen gedaan, de lazy river afgedobberd en de master blaster op herhaling.

We besluiten nog een paar rondjes Hyper Coaster te doen, waarmee het totaal op 9 ritjes komt te staan. Ik maak nog een rondje foto’s want daar is het niet van gekomen met de Samsung de hele dag in de locker.

We bedanken de gastheer hartelijk en zetten dan koers naar Konya, een busrit van zo’n 5 uur door de bergen. Halverwege stoppen we bij een wegrestaurant waar men ons hartelijk verwelkomd maar geen Engels spreekt. Ik kies voor een smakelijk uitziend vleesgerecht, rijst, een broodje en rijstpudding. Er blijkt ook een kleine bazaar gevestigd te zijn.




































Het Hilton Garden Inn hotel ziet er prima uit. Zodra de koffers over de drempel zijn keert de helft van de groep terug naar de lobby en worden er taxi’s besteld. Er in namelijk een lunapark in Konya op 5 km afstand en daar staat een Wacky Worm achtbaan. Er komen 4 taxi’s voor zo’n 25 liefhebbers . Een paar taxi’s hebben ook nog laadruimte achterin waar in ons geval ikzelf en 2 anderen gemakkelijk in passen. Na een korte rit worden we bij de lunapark afgeleverd.

We wandelen naar binnen over een lange parkeerplaats waar iedereen 1 lira voor parkeren moet betalen. Hetzelfde bedrag wordt gevraagd voor toegang tot het park maar halverwege vind de man achter het loket het wel mooi geweest en laat de rest gratis naar binnen.

Dragon (#1091), de versimpelde versie van de Wacky Worm hier staat werkeloos te wachten wat snel verandert als de eersten een token van 5 lira hebben bemachtigd. De 2 operators zijn bijzonder enthausiast en trakteren de hele groep, verdeeld over twee ritten, op 4 rondjes over de baan.

Enkelen van de groep gaan op zoek naar een tweede lunapark in de buurt. De rest probeert de ghost train Spook uit.

De taxi’s worden gebeld waarna we op dezelfde wijze terug naar het hotel worden vervoerd. Na enig geklungel met de airco, waarbij de temperatuur tot 27,6 graden is gestegen gooi ik het raam open en val vrijwel direct in slaap.