Hersheypark

23-06-2015
De laatste dag van deze vakantie is aangebroken. Het gaat toch wel weer hard op het laatst. Het vliegtuig naar Nederland vertrekt pas in de avond dus ik heb nog een hele dag de tijd.

Hersheypark had op de lange ECC trip van 2006 al een goede indruk achtergelaten en staat vanwege de goede al bekende coasters en een aantal nieuw bijgeplaatste banen ook voor deze trip op de planning. Het is bij binnenkomst al gelijk redelijk druk en nog steeds vrij warm. De nieuwste aanwinst van het park is net een maandje open en zal dus wel behoorlijk populair zijn. Ik loop dus direct door naar de achterzijde van het park om Laff Trakk als eerste te doen.

Er staat inderdaad al een flinke wachtrij voor deze indoor spinning coaster van Maurer. Al met al bijna een uur aanschuiven voordat ik bij het station ben aangekomen. Onderweg worden we wel vermaakt met de vele lachspiegels aan beide kanten van het slingerpad. Bij het instappen worden al de glow-in-the-dark effecten zichtbaar. Laff Trakk (#947) is van binnen geheel verduisterd en enkel de fluoriserende verf van het funhouse thema is zichtbaar. Daardoor komen de drops en turns steeds onverwacht en dat maakt het een vermakelijke achtbaan. Echt spektaculair wordt het echter niet helaas.

Nu ik toch in de buurt ben pak meteen maar even een ritje op Lightning Racer (Thunder) mee, waar het nog totaal niet druk is. Lightning Racer is één van mijn favoriete houten achtbanen en wat betreft het race effect het beste uitgevoerd van allemaal. De twee tracks kruizen elkaar meerdere keren. Een geweldige achtbaan. Ik zou nog wel een paar keer willen instappen maar eerst nog maar even de andere achtbanen opzoeken.

Een stukje terug tref ik Fahrenheit (#948) aan, een Intamin uit 2008 met een vertikale lifthill. Fahrenheit is 37 meter hoog, haalt een topsnelheid van 94 km/u en start met een drop van 97 graden naar beneden. Allemaal cijfers die bij de opening nog veel indruk maakten maar nu, 7 jaar later, al redelijk gewoontjes zijn geworden. Zo snel raakt men toch gewend. Of verwend misschien wel. Fahrenheit is nog altijd wel een erg prettige baan met in totaal zes soepele inversies.

Cocoa Cruiser (#949) is een kinderbaantje van Zamperla waar ook volwassenen in mogen. Het duurt allemaal nogal lang met instappen, mede omdat er kinderen zijn die zich op het laatste moment bedenken en dan kunnen er weer twee andere wachtenden instappen. De rit zelf stelt vrij weinig voor.

Onderweg naar Skyrush kom ik eerst nog langs Storm Runner. Deze lanceerachtbaan was bij het vorige bezoek net 2 jaar oud maar wat mij betreft zijn tijd een aantal jaren vooruit want hij is een stuk hoger en sneller dan Fahrenheit en eerlijk gezegd nog een stuk leuker ook. Eigenlijk kun je zeggen dat Fahrenheit niet zo ontzettend veel toevoegt in dit park.

Een stuk voor het station van Skyrush zie ik de wachtrij al beginnen en dus besluit ik maar aan te schuiven. Het lijkt een flinke wachttijd te gaan worden maar al vrij snel kom ik tot de ontdekking dat dit de rij voor Comet is. Comet is een echte klassieke houten achtbaan uit 1946 en nog prima onderhouden ook. Ik heb al vaker gezegd dat de statistieken van dergelijke woodies in deze tijd niet zoveel indruk meer maken maar ik ben in ieder geval blij dat er nog parken zijn die geld over hebben voor het onderhouden van deze pareltjes. Voor mij blijven dit zeer vermakelijke banen.

Uiteindelijk toch bij Skyrush (#950) aangekomen blijkt daar nauwelijks sprake van een wachtrij. Verrassend want dit is wel de meest spektaculaire achtbaan van het hele park. Het contrast met de naastgelegen Comet kan bijna niet groter zijn. Hoewel qua hoogte en snelheid vergelijkbaar met Storm Runner is Skyrush een veel intensievere baan met snelle draaien en wisselingen van richting. Het begint al met een snelle lifthill schuin omhoog naar 61 meter hoogte, gevolgd door een drop van 85 graden naar beneden waarbij de snelheid oploopt tot 120 km/h. Daarbij zit men in behoorlijk open stoelen met alleen een lapbar en dat draagt goed bij aan een enorm spannende rit.

Terug in het station blijkt het zo goed als uitgestorven te zijn en kan ik een ander plekje in de trein opzoeken. En daarna volgt een derde rit. Omdat ik ook eens voorin wil zitten loop ik een keer opnieuw de wachtrij in om direct frontseat plaats te nemen. Skyrush is behoorlijk indrukwekkend en kan wel als het kleine broertje van Intimidator 305 van Kings Dominion worden beschouwd.

Om de dag in Hershey af te sluiten zoek ik Great Bear nog even op, een van de betere B&M Inverted coasters wat mij betreft. Na 17 jaar nog steeds een fijne achtbaan met mooie soepele inversies en een aardige snelheid. Omdat ik onderweg naar New York nog even een tussenstop wil maken hou ik het aan het einde van de middag gezien en rij ik op het gemak door naar Scotch Plains in New Jersey.


Bij de ingang van Hersheypark is het niet bepaald druk (meer). Het beloofd een mooie dag te worden.


Het meeste publiek heeft zich inmiddels bij Laff Trakk verzameld. Met afstand de langste wachtrij van de dag maar absoluut niet de beste coaster.


Bijzonder vrolijke entree in het station van Laff Trakk.


Heel even lijkt Lightning Racer niet in bedrijf te zijn maar het is er gewoon extreem rustig!


Geweldige achtbaan met het best uitgewerkte racing gevoel.


De lifthill van Fahrenheit ziet er goed uit.


Na de vertikale lifthill ook weer vertikaal naar beneden.


Ik zal niet beweren dat het een slechte achtbaan is maar het valt hier een klein beetje weg tegen het andere coastergeweld.


Altijd leuk, deze flying scooters.


Cocoa Cruiser is een kinderbaantje en weinig inspirerend.


De verrassing van de dag is deze Skyrush. Een van de toppers van het park.


61 meter omhoog en dan onder een hoek van 85 graden naar beneden.


Sooperdooperlooper is al een oudje. Deze keer overgeslagen.


Great Bear is de model B&M achtbaan: soepel en met mooie loops.


De eerste drop is nu eens niet direct een looping maar een snelle helix.


Storm Runner overtreft wat mij betreft de veel nieuwere Fahrenheit.

Bowcraft Playland

23-06-2015
Ongeveer twee en half uur later kom in aan bij Bowcraft Playland, een klein parkje vlakbij New York City aan de overkant van de Hudson River. Bowcraft biedt een beperkt aantal attracties, vooral voor kinderen tot een jaar of 12 en is op deze dag zo goed als verlaten. Ik vraag tickets voor de twee achtbaantjes die het park rijk is en reken daarvoor $12 af.

Ik loop eerst naar de achterkant van het park waar o.a. Crossbow (#951) zich bevindt. Crossbow is een redelijk grote baan van Zierer, zeker voor een parkje van deze omvang een flinke investering. Als ik kom aanlopen rijdt de goed ogende trein met slechts één passagier rond. Wanneer ik instap ben ik ook weer de enige aan boord. Crossbow geeft een verrassend leuke rit weg en ik ben blij hier nog even langs te zijn gekomen.

Een kleine tegenvaller is dat Dragon (#1333) net de dag hiervoor een storing heeft opgelopen die de hele dag niet verholpen zal worden. Deze ovalen kinderbaan zal ik dus helaas moeten laten lopen. Jammer dat me dat bij het kopen van de tickets niet is verteld.

In plaats van het achtbaantje doe ik voor mijn ticket dan maar een ritje op de Paratrooper. Dit lijkt mij nog een authentiek exemplaar want de attractie piept en kraakt dat het een lieve lust is. De operator maakt zich duidelijk geen zorgen dus doe ik dat ook maar niet.

Dan wordt het echt tijd om naar JFK door te rijden. Bij de auto kleed ik me om naar een spijkerbroek, voor het eerst weer sinds weken. Wat een ritje van ongeveer een uur had moeten zijn, en waar ik ruim 2 uur de tijd voor heb, blijkt echter door het verkeer veel langer te gaan duren. De route door de Holland Tunnel die Garmin voor me heeft bedacht blijkt totaal afgesloten te zijn. Ik volg de aanwijzingen op de borden, kom helemaal klem te zitten in het verkeer om een half uur later door een afzetting met politie terug te worden gestuurd naar waar ik vandaan kwam. Op goed geluk neem ik een afslag en eindig op het eiland van Kearny Point maar ook daar zit alles vast. Ondertussen breekt er een gigantisch noodweer los en de tijd begint wel een beetje te dringen. Ik ben al ruim 2 uur onderweg en nog altijd aan de verkeerde kant van de stad. Er begint wel wat stress uit te breken nu.

Na een paar goed gegokte afslagen, tegen de adviezen van Garmin in, kom ik uiteindelijk midden in Manhattan terecht, een plek waar op deze tijd van de dag moeilijk doorheen te komen is. Op een gegeven moment slaat de paniek om in een soort berusting en maak ik maar wat foto's van China Town waar ik stapvoets doorheen rijd. Ik zal het vliegtuig wel gaan missen maar dat zien we dan wel weer.

Ook aan Manhattan komt een einde en aan de potholes in de weg te voelen nader in uiteindelijk toch het vliegveld. Nog een laatste stuk file en dan is het vier uur later dan het moment van wegrijden bij Bowcraft. Het inleveren gaat snel en makkelijk en ik ga met de shuttle naar de juiste terminal. Dan blijkt het toestel nog niet te zijn vertrokken, kan ik snel inchecken en heb ik zelfs nog een half uurtje om wat te gaan eten. De bestelde hamburger laat op zich wachten en uiteindelijk heb ik nog 10 minuten om het eten weg te werken voordat ik me naar de gate haast. Gelukkig toch gehaald.


Het laatste parkje van deze trip. 37 parken en zo'n 150 achtbanen verder houdt het hier even op.


Helaas de hele dag buiten bedrijf deze Dragon.


Crossbow is nog best een geinig baantje.




Het is extreem stil in het parkje. Bijna alle attracties draaien met één of twee passagiers.


De Paratrooper is nog een originele zo te zien, voelen en horen.