De laatste dag van het ECC gedeelte van de trip is voor Coney Island. Excuses voor de grote hoeveelheid foto's vandaag. Ik kon geen keuze maken :)

Coney Island bestaat uit drie parkgedeelten waarvan twee van dezelfde eigenaar. Aan de ene kant ligt het Luna Park met o.a. de beroemde Cyclone en aan de andere kant is het Scream Zone met de nieuwere Zamperla achtbanen. Daar tussenin ligt een smalle strook van Deno's Wonderwheel Amusement Park met, naast het wonderwheel zelf, o.a. een kleine achtbaan en een spookhuis.

We zijn hier vroeg want Justin heeft ook hier connecties. Bij het uitstappen uit de bus loop ik naar de hoek van de straat om een foto's te maken en raak aan de praat met een vent die de hele geschiedenis van Coney Island kent. Het is een wandelende encyclopedie, zoveel historische kennis als deze man heeft. Het is zo leuk dat de mensen hier een passie hebben met het park waar ze voor werken.

Dan mogen we als club het binnenterrein van Cyclone betreden en overal rondneuzen in en om de werkplaats. Dit soort rondleidingen schijnen hier eigenlijk nooit gedaan te worden en het is leuk om dit eens te aanschouwen. Een bijzonderheid, voor de techneuten, is dat de Cyclone geen aparte upstop wielen heeft en dat de zijwielen, aan de binnenkant van de track, daarvoor dienst doen.

Natuurlijk gaan we ook nog rijden en dan blijkt Cyclone een heel stuk opgeknapt te zijn sinds de vorige keer dat ik hier was. Het is nu een heel prettige baan geworden, alleen het laatste stukje vlak voor het station is nog wat stuiterig.


Cyclone is enorm opgeknapt sinds het vorige bezoek in 2006.


Inspectie door de ECC'ers Pete en Ted.


Op zoek naar de upstop wielen.


De stalen rails wordt dagelijks ingevet met dieselolie.


First drop.


Robin en Niek zitten frontseat, de beste plek denk ik in deze woodie.


Circus Coaster (#894) is er weer een voor het lijstje.


Toch nog best een aardig baantje, soepeler dan Cyclone in ieder geval.


De boardwalk van Coney Island.

Na Circus Coaster komen we langs de Sea Serpent van Deno's Wonder Wheel Amusement Park. Na Cyclone is dit de enige achtbaan van Coney Island die er in 2006 ook al stond maar voor veel mensen van de groep is ook Sea Serpent nieuw en dus worden er tickets gekocht en wordt de kiddie coaster bestormd.


Bob en Daniel op de Sea Serpent van Deno's.


Ook team Sweden moet deze achtbaan nog even meepakken.


Het Wonder Wheel blijft een aparte ervaring.


Drukte op het strand. Op de voorgrond nog Sea Serpent.

De Steeplechase (#895) is een MotoCoaster van Zamperla, alleen zijn de motoren in dit geval paardjes, net als Pony Express in Knott's Berry Farm. De baan ziet er veelbelovend uit. Na de lancering gebeurt er echter niet heel veel meer en hobbelt de trein de rest van de rit een beetje uit. Een beetje een tegenvaller.

Van Soarin' Eagle (#896) weten we van tevoren al dat het geen comfortabele rit is en inderdaad is het dezelfde ervaring als die van een paar dagen geleden in Playland Park.


Steeplechase ziet er een stuk beter uit dan het in werkelijkheid is.


Pete, Peter, Raymond en Bob verlaten het station. Er wordt nu nog gelachen.


Ready for launch, het enige echt prettige onderdeel van deze baan.


Soarin' Eagle met de karakteristieke spiraallift.


Deze versie is in ieder geval erg fotogeniek. Van alle kanten zijn er plaatjes van te maken.

Dan komen we bij de derde toevoeging van Zamperla, die ook in Coney Island goed hebben verkocht de afgelopen jaren. Thunderbolt (#897) is het eerste en vooralsnog enige exemplaar van een Eurofighter type achtbaan van deze Italiaanse fabrikant. De vertikale lift, drop, looping en de rest van de achterliggende track zien er geweldig uit. De treinen zijn ook al uniek met drie rijden van drie personen. Over de rit zelf zijn de meningen verdeeld. De meesten vinden het een drama met teveel onplezierig ruwe schokken. Ik zit voorin in het midden en moet zeggen dat ik nergens last van heb. Het is wat mij betreft een zeer geslaagd experiment met een paar hele toffe inversies en strak bochtenwerk.

De lunch bestaat weer uit hotdogs en hamburgers maar het is fijn om even uit de verzengende hitte buiten te zijn. Terug in het park pakken we The Tickler (#898) nog even mee, de spinning mouse van, hoe kan het ook anders, Zamperla. Het spinnen van een beetje tegen en daarmee wordt het weer een van de vele spinning mouses en springt het er niet bovenuit.

Als we uitstappen blijkt Cyclone vast te staan, bovenaan de lifthill. Er lopen operators naar boven en even later worden de inzittende per twee geevacueerd. Normaal gezien zou ik het niet erg vinden om een lifthill naar beneden te wandelen maar deze mensen hebben een aardige tijd vastgezeten in de volle zon en dat lijkt me toch een stuk minder fijn. De meesten lijken er geen moeite mee te hebben want er worden ondertussen nog foto's gemaakt.
De rest van de tijd hangen we zoveel mogelijk in de schaduw en doe ik alleen nog de Disk-O. Nat worden in de Log Flume lijkt aantrekkelijk maar degenen die 's middags nog moeten vliegen denken daar anders over. Om half 4 uur stappen we op de bus en zetten we koers naar JFK.

Bij het vliegveld aangekomen gaat iedereen een eigen kant op. Het grootste gedeelte duikt de terminal in en gaat daar de juiste incheckbalie opzoeken. Odd Arne en Nina huren ook een auto, bij Hertz en ik ga mijn auto ophalen bij Dollar. De Skytrain brengt ons naar de verhuurmaatschappijen. Ik had verwacht een heleboel upgrades en extra opties aangesmeerd te krijgen maar het blijft bij alleen een tank benzine. Zelf weer voltanken is kennelijk bij vooruit betalen geen mogelijkheid. Het wordt een Ford Focus. Geen enorme slee maar dat is ook niet nodig, zolang de koffer maar in achterin past.


Thunderbolt is nieuw, hoog en groot en dus erg populair. Deze baan zit niet inbegrepen bij de standaard armband maar wij hebben een kaartje gekregen.


Vertikaal omhoog en weer vertikaal omlaag.


Drie keer drie passagiers en geen vervelende schouderbeugels.


Steeplechase, Soarin' Eagle en daarachter Thunderbolt.


De Spook-o-rama ziet er van buiten in ieder geval goed uit.


The Tickler had wat beter mogen spinnen wat mij betreft.




Evacuatie van Cyclone. In deze zon niet fijn.


Een Disk-O is altijd wel leuk.


Jo, Niek, Robin en Pete in de vliegtuigen.


Wild River niet gedaan vandaag.

Het is weer even wennen het Amerikaanse verkeer, helemaal in de drukte van New York. Al snel sta ik in de file en het plan om nog naar Sesame Place te rijden laat ik varen. Dat is zonde van de tijd, de extra kilometers en de $40 entree. Ik rijd dus direct door naar Keansburg. Het solo avontuur gaat beginnen.

Keansburg Amusement Park heeft een apart sfeertje en ik voel me niet direct welkom. Het ligt erg dicht tegen New York aan en het voelt dan ook als een beetje een achterbuurt. De parkeerautomaat vraagt $3 voor 2 uur. Dat blijkt veel te veel tijd te zijn want zoveel bijzonders staat hier niet. De indeling van de attracties is tamelijk rommelig. Het is een beetje tussen de attracties door manouvreren.

De eerste achtbaan die in het oog springt is Looping Star. Deze baan doet al dienst sinds 1985 en is al een aantal keer van eigenaar gewisseld. Eerst als rondreizende achtbaan, vanaf 2001 in Beech Bend in Kentucky gedraaid, in 2011 in Sauble Beach Fun World in Ontario en toen dat park sloot uiteindelijk naar Keansburg gekomen. Looping Star is helemaal gereed en staat goed in de verf maar is hier nog niet open geweest.

Dan staat hier ook een Sea Serpent (#899) die vrijwel identiek is aan de gelijknamige baan in Deno's Wonder Wheel Amusement Park.De baan is hier zelfs een beetje aangekleed.

Ik zoek het eerste hotel op van mijn lijstje, de Budget Inn and Suites in Wall Township. Niet de allerbeste keuze want de kamer ziet er behoorlijk verwoest uit. Gaten in de badkamerdeur, de voordeur kiert, lampenkap is stuk en vrijwel alle lades van de kastjes hangen op half 7. Schoon is het er ook niet echt. Als ik de deur nog uitga om wat de eten te halen neem ik alles van waarde maar weer mee want hier wil je niets achterlaten. Buiten een hoop jongeren die football aan het spelen zijn. Toch slaap ik uiteindelijk prima.


Aankomst bij Keansburg.


Deze zie ik ook niet veel meer de laatste tijd. De Chaos is altijd een lachwekkende attractie.


Mooi spookhuis voor hier. Een beetje aan de kleine kant.


Rock-o-planes.


Voor een klein park als dit een flink schommelschip en weer eens iets anders dan de standaard pirate. Mooi schip.


De Looping Star wacht af om opnieuw aan het werk te mogen.


Sea Serpent is in ieder geval weer een baantje erbij.