Knoebels Amusement Park & Resort

12-06-2015
Het park waar velen van ons al de hele week naar hebben uitgekeken is Knoebels. Dit park is in vele opzichten uniek. Het wordt gerund door de familie Knoebels waar vader Dick nog steeds de dienst uitmaakt. Omdat er geen echte ingang is en het hele park verscholen ligt in de bossen rijdt je met de bus ongemerkt naar binnen. De manier waarop de attracties bediend worden is ook vrij uniek, geen gordels in de achtbanen en de flatrides worden een stuk beter uitgenut dan in de meeste andere parken.

Justin kent Rick Knoebels persoonlijk erg goed en dus staan we ruim voor de afgesproken tijd al klaar in het park. We worden hartelijk welkom geheten. Omdat Phoenix nog niet klaar is voor de ERT die we hier zouden krijgen worden we eerst naar Twister meegenomen. Twister is een lekkere wilde houten achtbaan met na de eerste lifthill een bocht en direct daarna een tweede lift. Het leukste stuk van de baan is een dubbelle helix schuin tegen de berg en om het station heen. Een lekkere manier om wakker te worden.

We zijn de eerste rit nog niet uitgestapt of er wordt bekend gemaakt dat Phoenix er klaar voor is. Snel wordt nog een tweede ritje Twister afgemaakt zodat iedereen die minstens 1 keer heeft kunnen doen. Dan wandelen we door naar de andere houten gigant van het park. Phoenix is bijzonder. Van 1948 tot 1980 heeft hij in Playland Park dienst gedaan als Comet en is voor 1,5 miljoen dollar herrezen in het Knoebels park. Wettelijk moeten er gordels in de trein aanwezig zijn en dus zijn ze er ook, onder de banken. Er zijn alleen beugels die als een soort tafeltje naar beneden klappen.

De rit is geweldig. Van begin tot eind is er overal in de trein een waanzinnige hoeveelheid airtime. De helft van de tijd ben je de stoel kwijt en nog niet zo'n klein stukje ook. Het is lachwekkend gewoon. In- en uitstappen gaat supervlot en zo maak ik dus in rap tempo 12 ritten achter elkaar.

Het park is nu geopend voor bezoekers maar Impulse (#890), de nieuwe trots van Knoebels, wordt nog even voor ons gereserveerd. Impulse is net een maandje open en dus is men erg benieuwd wat de mening is van de coasterfans. Het is de eerste versie van een Eurofighter type baan van Zierer. Na de vertikale kettinglift volgt de 90 graden drop en vervolgens een aantal inversies die elkaar vlot opvolgen. De baan is snel en soepel, het enige probleem is dat de heupbeugel tijdens de rit steeds strakker komt te zitten en onfomfortabel wordt. Na de eerste rit hou ik met mijn armen de beugel tegen en dan is het een stuk prettiger.

Tenslotte worden we ook nog meegenomen naar Flying Turns (#891). Toen we hier in 2006 met de ECC op bezoek waren werd er al aan deze unieke houten bobslee baan gebouwd. In 2013 was de baan pas gereed om voor het publiek te worden geopend. Een lange tijd is men bezig geweest om de treinen op orde te krijgen want bij het oorspronkelijke ontwerp kwamen er soms wielen los van de baan. Voor velen van ons het is dit het moment dat Flying Turns eindelijk kan worden gereden en er komt zelfs wat lokale pers kijken. Voor Bob is het zijn 700e achtbaan dus dat is meteen een mooi moment op televisie.

Flying Turn is best leuk en maakt bochten hoog in de baan. Echt hard gaat het niet en de rit is nogal kort maar complimenten voor Knoebel dat ze een dergelijk project zijn aangegaan. Een stukje geschiedenis wordt herbeleefd.

Er is nog net tijd genoeg om naar Kozmo's Kurves (#892) te gaan, een familie achtbaan van Miler. Het blijkt een waardige opvolger van de High Speed Thrill Coaster met een paar pittige hops aan het einde.

Dan is het tijd voor lunch. Deze keer geen hamburgers en hotdogs maar een heerlijk gebraden kippetje. Dick Knoebels komt nog even aangereden op zijn golfkarretje om ons begroeten en de zonen Dick en Brian zijn er om wat anekdotes te vertellen, onder andere over hoe de naamgeving van Impulse tot stand is gekomen. De sfeer tijdens de lunch is zeer ontspannen.

Als de maag weer is gevuld ga ik met Peter nog een paar nostalgische attracties bezoeken. Maar eerst pakken we Black Diamond (#893) nog even mee, de laatste achtbaan hier, die eigenlijk nauwelijks een achtbaan genoemd kan worden. Het is meer een toffe darkride en doet denken aan Underground van Adventureland USA in Iowa en aan Blazing Fury van Dollywood.

Na de erg goede Paratrooper en de met benzinemotor aangedreven Flying Scooter doen we nog een rondje op Flying Turns en sluiten af met Phoenix voordat we weer op de bus stappen naar Manhattan.


De legendarische Phoenix is een enorme airtime machine.




Impulse is net een maandje open.


Jeppe, Julia, Niek en Malcolm. Vier nationaliteiten op een rij.


Odd Arne, Jim, Robin en Jo weten nog niet goed wat ze van de baan moeten vinden.


Flying Turns eindelijk in werking.


Bob viert zijn 700e achtbaan. Een goede keuze voor deze mijlpaal.


Aan de treinen heeft men nog het meeste werk gehad.


Een bord in de wachtrij voor de armbandjes.


Kozmo's Kurves heeft de High Speed Thrill Coaster vervangen.


Black Diamond is een vermakelijke darkride.


Blijft leuk zo'n paratrooper, vooral als het zo goed draait als deze.


Deze flying scooters zijn ook bekend bij de liefhebbers. Unieke aandrijving en extreem bestuurbaar.