Walygator is relatief dichtbij en na een klein verschil van mening met Garmin bereiken we het park precies op de afgesproken tijd. Dezelfde uitgeslapen gezichten als gisteren, aangevuld met een paar nieuwe, staan al bij de ingang te wachten. De lucht is nog steeds stralend blauw en de felgekleurde ingang ziet er uitnodigend uit.

De dag zou beginnen met een half uur exclusieve tijd op Monster maar dat is nog even spannend omdat die alleen bij temperaturen boven de 12 graden kan worden ingezet en het is deze ochtend nog net 9 boven nul. Gelukkig is men coulant en worden we even later naar de achterkant van het park begeleid waar vriendelijke operators ons al opwachten.

De hele club past gemakkelijk in de brede B&M trein en dus stappen we alleen iedere rit uit om van rij te wisselen. Alleen voor frontseat staat een viertal mensen te wachten. Ik kan me de baan herinneren als behoorlijk intens maar Monster moet nog wel voelbaar even opwarmen. In de helix zijn de G-krachten wel goed te voelen.

Na het bedanken van de crew en het maken van een groepsfoto onder de baan is de Family Coaster het volgende slachtoffer en de derde Big Apple van de afgelopen 2 dagen.

Ook Comet ontkomt niet aan de kritische toets van de ECC'ers. De meningen zijn uiteindelijk verdeeld. Mij valt de baan na al die jaren nog heel erg mee, er zijn maar een paar plekken waar het niet helemaal klopt.

Na Nigloland heeft ook Walygator een nieuwe attractie met vliegtuigen. Dit keer betreft het een draaimolen met armen waaraan de vliegtoestellen ook om hun as ronddraaien. De bakjes schommelen al draaiende een paar keer heen en weer en gaan uiteindelijk op- en over de kop. De snelheid waarmee dat gebeurd varieert zodat men soms een tijdlang ondersteboven blijft hangen. Leuk ding maar niet zo vernieuwend als de Nigloland variant.

Waar men het wel over eens lijkt is dat Anaconda een ruwe, pijnlijke vervelende houten rammelbak is. Nu zijn er delen van het hout vervangen om de ergste klappen eruit te halen. Na de eerste drop blijkt Anaconde inderdaad behoorlijk te stuiteren maar het re-profilen heeft wel degelijk effect gehad. Op de terugweg langs het station dansen de hoofden voor mij voortdurende op en neer maar gelukkig zitten er geen zijwaardse schokken in de baan en is het al met al meer een weinig insprirerende rit dan iets anders.

We hebben voor de lunch nog net tijd om nat te worden op Waligator de Log Flume. Met 3 personen in de boot rollen we meer over de bodem dan er gevaren wordt. De drop is wel oke en niet bijster nat.

De lunch bestaat uit het dagmenu wat in dit geval friet met grove plakken ham en een worst bestaat. We mogen er ook een voor- en nagerecht bij uitzoeken. De chocolade souffle is als afsluiter zeer smakelijk.

Helaas blijkt Odissea de Rapid River gesloten en na een rondje Monorail zoeken we Monster nog eens op voor een paar afsluitende rondjes. Er is geen wachtrij en stappen direct in. Gelukkig blijkt de baan inmiddels goed opgewarmd en zoeft de trein merkbaar sneller door de 7 inversies. De helix begint nu ook serieus zwaar te worden. Als we terug in het station nogmaals willen instappen heeft Monster plots te kampen met een technische storing en worden de bezoekers weggestuurd. Een mooi moment om naar huis te gaan want het is nog 4 en half uur rijden.

Walygator heeft voor mij de lijn van verbeteringen de afgelopen paar jaar niet voldoende kunnen voortzetten. Zonder verdere investeringen zal ik hier niet zo heel snel nog eens terugkomen.