Canada's Wonderland

26-10-2014
We zijn weer eens voor het werk in Canada en omdat het voor een aantal van ons de eerste keer hier is pakken we het weekend voorafgaand aan de werkweek er ook bij om wat van de omgeving op te snuiven. Gisteren hebben we vroeg in de ochtend de Niagara Falls bewonderd en in de middag Toronto bekeken vanuit de CN Tower. Vandaag worden Lode en ik door Patrick afgezet bij Canada's Wonderland voor een dagje achtbanen. In het hotel werden we gewaarschuwd dat het vanwege halloween heel druk zou zijn in het park. Daar was deze ochtend nog niets van te merken. De parkeerplaats is enorm, ik schat dat er ruimte is voor zo'n 10.000 auto's maar er staan er misschien enkele honderden.

Het is voor mij inmiddels de derde keer in dit park en dus ken ik de weg er vrij redelijk. Ik weet ook dat er banen zijn waar de wachtrij gedurende de dag alleen maar steeds langer worden dus is het verstandig om die eerst te doen. Zo lopen Lode en ik dus eerst linksaf het park in en komen we plotsklaps in een volledig verlaten deel van het park. Heel even denk ik nog dat de attracties hier nog niet open zijn maar als we Backlot Stunt Coaster binnenlopen blijkt deze gewoon te draaien.

De vorige keer viel me al op dat de acceleratie van de Backlot Stunt Coaster best pittig is, meteen een stevige spiraal omhoog in, en ook nu is dat weer goed te voelen. Ik vind het nog altijd een leuke vlotte coaster alleen zo jammer dat de effecten onderweg er niet meer zijn. Terug aangekomen in het station blijkt er nog nauwelijks iemand te staan wachten en mogen we waarempel meteen weer instappen voor een tweede rit. Ook daarna is het nog steeds stil maar we vinden het wel even mooi.

Tegenover deze achtbaan staat Behemoth en ook daar is het nog zodanig rustig dat we ook hier direct kunnen instappen. Een tweede ritje front seat is nu wel heel aantrekkelijk en dus laten we één rit voorbijgaan om daarna voorin weer in te kunnen stappen. Wat een geweld is deze baan toch op deze plek. De eerste drop van bijna 70 meter voelt geweldig. Althans, voor mij dan want voor Lode is het toch net even iets teveel en te snel achter elkaar.

Als we even later langs Mighty Canadian Minebuster lopen besluit Lode dan ook om heel even over te slaan. Ook hier tref ik een leeg station en kan direct in de eerstvolgende trein plaatsnemen. Sja, dan maar weer front seat natuurlijk. Lekker wild baantje.

Wonder Mountain's Guardian (#847) is voor mij nieuw want deze is pas 5 maanden geleden open gegaan. Helaas is de baan dus ook voor veel van de andere bezoekers nieuw en dus staat hier een behoorlijke wachtrij die uiteindelijk drie kwartier blijkt te duren. Lode gaat nog even niet mee en dat is jammer want the Guardian blijkt een hele unieke en rustige achtbaan zonder veel geweld. Uniek in de zin het de eerste attractie is die een achtbaan, een darkride en een 3D shooter combineert. De berijders krijgen allemaal een 3D brilletje op en volgen dan eerst een kort stuk achtbaantrack. Terug in de berg begint de strijd tegen de slechterikken en schieten we er op los. Zeer mooi gemaakt en wat mij betreft mogen hier meer van worden gebouwd.

Dan gaan we richting Leviathan (#848). Deze 93 meter hoge reus is ook nieuw voor mij. Vanaf de parkeerplaats is al goed te zien wat een gigant dit is. Lode kan dit monster ook niet weerstaan en dus sluiten we beide aan in de wachtrij. Voor een dergelijke spektaculaire achtbaan zou je verwachten dat er een enorme lange wachtrij zou staan maar dat valt alles mee. Door de grote treinen van 32 passagiers en het goede tempo van het personeel stroomt het lekker door. Een kwartiertje later kunnen we instappen.

Leviathan is subliem. De trein stort van 93 meter naar beneden onder een hoek van 80 graden met een snelheid van bijna 150 km/h direct een tunnel in. Ge-wel-dig. Daarna volgen een overbanked hoge bocht en een briljante lage heuvel met een waanzinnige dosis airtime, die aan het einde ook nog eens afbuigt naar links. Vervolgens een grote heuvel, weer een overbanked hoge bocht, lage airtime bocht naar rechts, hoge heuvel en nog een scherpere overbanked bocht naar links. Tenslotte gaat de baan een heuvel op omhoog en belandt de trein aan de bovenkant al in de remmen. Veel te snel is deze 1672 meter staal weer achter de rug. Voor mij dan want voor Lode was dit wel de genadeslag.

We gaan eens even koffie drinken en even op adem komen maar helaas is het voor Lode voor vandaag wel even over. We besluiten dat ik nog even een rondje door het park maak en spreken af over een uurtje weer bij elkaar te komen. In die tijd ga ik op zoek naar de ingang van Vortex. Net als de vorige keer is dat weer even zoeken. Het begint zo langzaamaan wat drukker te worden in het park en voor Vortex is het een tijdje wachten. De rit is heerlijk maar kort, helaas een uitstervende soort achtbaan deze suspended coasters.

We lopen een rondje door het park en komen weer bij Leviathan terecht. Het is hier minder druk dan eerst en ik maak van de gelegenheid gebruik om nog eens drie ritjes te maken, waarvan één keer front seat. Voor de meeste airtime is achterin aan te bevelen, die eerste lage heuvel wordt op volle snelheid genomen en is echt waanzinnig.

Dan bellen we Patrick om af te spreken hoelaat hij ons weer kan komen ophalen. Dat duurt nog eventjes en dus pak ik ook Wild Beast Wilde Beast nog even mee. Daarvan kon ik me vaag herinneren dat ik het geen heel prettige baan vond maar wist niet meer wat daar de reden van zou kunnen zijn. Na deze rit wist ik het wel weer: het is gewoon een behoorlijk pijnlijke rammelbak.

Canada's Wonderland is me weer niet tegengevallen en met deze twee nieuwe toppers staat het weer op eenzame hoogte in de top-10 parken van Canada.


Ochtend in Canada's Wonderland. Er is nog geen kip aan deze kant van het park.


Prima achtbaan dit houten snelheidsmonster.


Ook hier nog nauwelijks volk.


Wonder Mountain's Guardian is voorlopig nog one of a kind.


Mooi stukje natuur met Vortex op de achtergrond.


Leviathan is echt een aanwinst voor het park. Wat een beest van een coaster.




De 93 meter hoge lifthill op.