Holnemvolt Park

25-08-2010
Vidámpark stond al lange tijd op het verlanglijstje om eens te bezoeken, vanwege de oude houten achtbaan maar ook omdat parken in dit deel van Europa een wat andere historie hebben dan bij ons. Er werd op de website van het park al aangegeven dat parkeren in het stadspark zelf lastig zou kunnen zijn. Bovendien is het achterlaten van een toch al iets opvallende auto met buitenlands kenteken en al onze bagage aan boord niet altijd even veilig en daarbij hadden we ook nog geen TomTom. We besloten dus de auto in de garage te laten staan en met de metro te gaan.


Ontbijtbuffet in het hotel in Budapest. Volgens het hotel was het ontbijt niet inclusief. Volgens Expedia en onze geprinte reservering wel. Er werd gelukkig niet lastig over gedaan en we kregen dus gewoon 2 vouchers. Het buffet was in een ander deel van het gebouw in de kelder. Wat de functie van dit gebouw vroeger is geweest weet ik niet maar het zag er wel bijzonder uit hier. Beschilderde houten panelen aan het plafond en muren en een grote haard, mooi hoor.


De indeling van het hotel was op zich ook al apart. Een deel van de kamers (waaronder ook de onze) was via een open binnenplaats bereikbaar. Sommige kamers deden als kantoorruimte dienst voor andere bedrijven en weer anderen waren huisadres van vaste bewoners. In de ochtend werd er flink met deuren geslagen en een hoop heen en weer geroepen.


Overdag ziet Budapest er heel anders uit. Prachtige gebouwen en vrolijke autovrije straatjes in de binnenstad. Hier vonden we de ingang van de metro.


Zoals in wel meer Oost-Europese steden ligt de metro hier diep onder de grond. De roltrappen lijken van bovenaf eindeloos lang en gaan met een sneltreinvaart. Op- en afstappen is even wennen. Op sommige overstapstations liggen de lijnen op verschillende dieptes en moet je nog een roltrap lager zijn om op het juiste perron te komen. Budapest heeft de oudste elektrische metrolijn ter wereld. De eerste metro waar we instappen is nog een echte originele Sovjet trein, inclusief het oorverdovende kabaal onderweg. Airco hebben ze niet maar de ramen staan open.


We stappen uit in het stadspark bij halte Széchenyi fürdö. In dit gebouw is een thermaalbad gehuisvest. Het park is nog vrij groot en we komen ook de zoo nog tegen.


De ingang van het park gevonden. Het ziet er nog net zo uit als op foto's van de jaren 60. Er zijn zes kassa's open maar het stroomt niet erg door. We kopen een armbandje voor onbeperkt gebruik van de attracties. Het is kennelijk ook mogelijk het attractiepark te bezoeken zonder van de attracties zelf gebruik te maken.


Als eerste komen we Ikarus tegen, een nog prima uitziende condor. De rit volgt een tamelijk lang programma. Halverwege de toren en bovenin draaien de armen flink hard in de rondte maar geven ook de gelegenheid om het park en een deel van de stad te overzien. Eenmaal weer beneden ben ik even draaierig en dat heb ik toch niet snel.


Vanuit Ikarus had ik de houten achtbaan al snel gespot, deze stond niet veel verderop. Hullámvasút (#683) is van 1926 en daarmee een van de oudste banen van Europa. Het is bovendien een van de nog maar weinige achtbanen waarbij een remmer op de trein meerijdt om ervoor te zorgen dat het niet te hard gaat. Op deze baan zitten namelijk geen upstop wieltjes om de trein op de rails te houden.


De treinen op de baan zijn ook redelijk uniek: per wagen maar liefst 5 rijen voor twee personen. Meer naast elkaar kan in principe ook want er zijn geen beugels of gordels. De lange banken hebben grote stalen veren voor het comfort maar maken het daardoor wel een wiebelige zit.


De baan zelf is ongeveer 1000 meter lang en nog verrassend leuk. Voor de liefhebber van hoge snelle moderne banen is dit geen baan van betekenis maar er zijn zoveel unieke aspecten aan deze baan dat we er enorm van genieten.


Ook in dit park een brakedance II van Huss. Deze rit is ook alweer behoorlijk lang maar ik ben niet handig in het in een spin krijgen van deze dingen. Wel vermoeiend, zo'n rit.


Nieuw sinds 2009 is deze Spinning Coaster (#684), die van de Nederlandse kermis is gekomen. Helaas wel op de plek waar voorheen de Looping Star stond. De eigenaar van Vidampark is groot voorstander van het vernieuwen van het attractie aanbod. Gelukkig zijn er nog wel voldoende andere historische spullen.


De achtbaan ziet er netjes uit. De rit is niet heel speciaal maar we draaien wel flink hard rond.


Kukomotív (#685) is een big apple baantje maar dan met een tent in plaats van de appel. Als we willen instappen wordt ons verteld dat deze baan alleen voor kinderen onder de 12 jaar is en wij er dus niet in mogen. Da's wel merkwaardig want ik ken toch een hele reeks mensen die hier wel in hebben gezeten. De operator is onverbiddelijk en dus lopen we maar verder. Als we een tijd later in het reuzenrad zitten zien we dat dezelfde mensen nog steeds zitten te wachten totdat de trein vertrekt. Hij mag kennelijk pas weg als ie vol is maar volwassenen mogen niet mee. Dat gaat dus nog even duren daar.


Het reuzenrad wordt door het park gezien als een van de hoofdattracties. Het ziet er nogal fragiel en open uit. Geen massieve dragers maar allemaal dunne stalen buizen die de boel bij elkaar houden.


Bij het instappen valt me op dat ook de bakjes heel erg open zijn. De plastic stoeltjes stellen ook niet veel voor. Ik lach wel op deze foto maar helemaal blij en ontspannen ben ik niet. Wel een goed uitzicht hiervandaan natuurlijk.


Het is niet helemaal duidelijk of voor het spookhuis moet worden bijbetaald zoals hier voor een aantal attracties wel geldt. Er staat bij de ingang wel iemand te stempelen maar we kunnen toch zo doorlopen en instappen. De schrikeffecten stellen uiteindelijk niet heel veel voor. Maar het tempo waarmee we door het gebouw heen vliegen is ongekend. Het is echt schrap zetten geblazen in de bochten en daardoor wekt het regelmatig een lachbui op.


Het lukt toch om een ritje op Kukomotív te maken, met dank aan Robert. Deze man geeft ons nog een hoop historische informatie over het park en is zelf ook al op werkbezoek geweest in een groot aantal parken in Europa waaronder ook Walibi World. Als we hem vertellen dat we hebben gelezen dat er een Jet Star voor 2010 gepland staat in Vidampark is hij stomverbaasd. De vermelding is een dag later ook plots van RCDB verdwenen. Mysterieus hoor.


Een van de antieke rides hier is deze whip. Bij de ingang al ouderwets want het draaihek is van dik ijzerwerk gemaakt en ziet eruit alsof het al een halve eeuw dienst doet en dat zou zomaar kunnen ook. De rit zelf is tamelijk ruw en hobbelig maar toch best aardig om weer eens zo'n uitstervende attractie te doen.


Nog een oudje, deze kinderdraaimolen. Voertuigen uit de 60'er jaren.


Sky Flyer doet ook al wat jaartjes mee. Niet voor mij dit apparaat.


Barlangvasút ofwel de Cave Ride. Zo snel als we door het spookhuis worden gejaagd, zo langzaam trekt dit treintje door de berg. Er wordt een hongaars sprookje verteld maar daarvan krijgen we niets mee helaas.


Een van de scenes uit het verhaal.


T-Rex is een ondersteboven thrillride. We slaan weer even over. Wel moet gezegd dat het park een rijk aanbod heeft aan verschillende attracties waarvan een mooi assortiment aan thrill.


Op weg naar de uitgang kunnen we niet om nog een ritje op Hullámvasút heen.


Nog een attractie die ik graag even oversla. Ik heb er wel verschillende van deze gedaan maar om een of andere reden trekt dit me niet meer zo.


Het is alweer ruimschoots lunchtijd geweest maar in het park zelf trekt ons niet echt iets om te gaan eten. Terug naar het centrum van de stad. In een van de wandelstraten wordt vanaf ieder terras aandacht getrokken en zo landen we ergens bij een plek waar het er wel goed uitziet. We bestellen een lunchschotel voor twee en krijgen een enorm bord met diverse lappen vlees, frieten en rijst. Erg lekker allemaal.


We halen de auto op uit de parkeerrobot. We betalen een dagticket wat op ongeveer 20 euro uitkomt. Daar sta je in Amsterdam 3 uurtjes voor. Met de kaart (we hebben nog geen TomTom) navigeren we door het eenrichtingsverkeer. Gelukkig komen we al snel op de doorgaande weg die overgaat in de snelweg naar het oosten. Grappig is wel dat we weer door het park komen gereden waar ook Vidampark ligt. Toch zijn we blij dat we voor deze optie hebben gekozen. Een lege plek hebben we niet gezien.


De reis naar het Tiszameer verloopt zonder verdere bijzonderheden. Het is alleen nog even zoeken naar het juiste huis. We hebben drie nachten gereserveerd in het Tisza Lodge. Dit magnefieke gasthuis wordt gerunt door Patrick en Anita, die een aantal jaren geleden Leuven hebben verruild voor de Hongaarse vlakte. Ze hebben het gebouw erg netjes verbouwd en opgeknapt en verzorgen hun gasten ongelovelijk goed. Aan alles is gedacht. Echt een aanrader mocht je in de omgeving iets zoeken.

Helaas heeft alleen net de internetverbinding het opgegeven vandaag en dus kunnen we nog altijd TomTom niet upgraden. We gaan dan eerst maar even wat eten, op aanraden van Anita in een prima restaurantje in Abadszalók. Het eten kost hier bijna helemaal niets. Terug bij Tisza Lodge proberen we de router nog aan de praat te krijgen maar zonder succes. Morgen maar even verder kijken.