Familypark

24-08-2010
Het is tijd om Wenen te verlaten en verder naar het oosten te verplaatsen. De rit naar Budapest is niet meer dan een paar uur dus er is nog voldoende tijd om onderweg nog een en ander te bekijken. We zetten als eerste koers naar Familienpark Neusiedlersee, een vrij klein attractieparkje aan het gelijknamige meer. Helaas is het vandaag een nogal bewolkte en regenachtige dag maar na een uurtje rijden is het bij aankomst alweer een beetje aan het opknappen.


Het parkje heette tot voor kort nog Märchenpark maar het is kennelijk op weg ook de iets oudere kinderen voor zich te winnen. Waar de voorste helft nog helemaal is ingericht voor onder de 8 jaar (inclusief het Märchenwald, waar het park haar naam aan ontleende), bevat de andere helft wat meer volwassen attracties. Ik heb de geschiedenis van het park niet gevolgd maar het ziet er naar uit dat de achterste helft later is bijgebouwd. Het is veel meer open en is gethematiseerd in oud romeinse stijl.


Meteen bij binnenkomst treffen we de butterfly baan met de naam Flic Flac. Nu blijkt dat naast de entreeprijs van 13 euro p.p. ook voor een aantal attracties moet worden bijbetaald. Dat geldt voor de meeste van de Heege zelfbedieningsattracties en dus ook voor deze baan. Een muntje is te verkrijgen bij de souvenirshop voor 1 euro.


Op het moment dat we de shop hebben gevonden, doorverwezen zijn naar de automaat en terug bij de butterfly komen is de attractie verlaten en moeten we dus (on)handig manouvreren om de baan in beweging te krijgen.


Het echte kinderdeel van het park bestaat uit veel kleine attracties, vooral draaimolens in soorten en maten, zoals ook deze. Er is zo weinig volk nog in het park dat niet overal personeel aanwezig is en de helft van de attracties stilstaan. Het geeft een beetje een verlaten indruk.


Tussen beide parkhelften bevindt zich een speelplaats met handbediende watertoestellen. Ook deze waterglijbaan is hier te vinden.


De wandeling door de drakengrot is leuk gedaan. In de centrale ruimte spreekt deze draak ons vriendelijk toe.




Krokobahn is zo te zien een van de nieuwe attracties in het romeinse gedeelte. Wat krokodillen precies met de romeinen te maken hebben is mij niet zo 1-2-3 duidelijk maar het ziet er wel vrolijk uit. De kroko-bootjes op deze log flume zijn erg krap en zien er voor volwassen niet heel comfortabel uit. Bovendien worden we door de korte buitjes die vallen al nat genoeg. We slaan dus even over.


Götterblitz (#682) is de 'grote' achtbaan van Neusiedlersee. Ook hier is nog nauwelijks een mens te vinden en we kunnen dus direct instappen en vertrekken. Het blijkt een hele fijne soepele achtbaan. Natuurlijk niet heel hoog en snel maar toch leuk genoeg om een aantal ritjes achter elkaar te maken. Als het na het verlaten van het station ineens weer blijkt te regenen is het tijd om verder te lopen.


De first drop gaat 'door' een plens water.


Deze toren / draaimolen was ook de moeite waard, al was het maar vanwege het maken van foto's. De wagentjes waren zelf omhoog en omlaag te bewegen. Het is hier al aardig heuvelachtig dus vanuit deze attractie heb je een fraai uitzicht over het park en het meer.


Götterblitz vanuit de toren. Op de terugweg nog even een rondje meegepakt.


Terug bij de ingang staat deze drakenbaan.


Het leek me aardig om via Bratislava naar Budapest te rijden. Het zou maar een kleine omweg zijn en een uutje in het centrum van de stad rondlopen moet al een redelijke indruk geven. Bij het instellen van TomTom stuitten we op een probleempje, Slowakije stond er niet in. Bij een snelle inspectie van het apparaat bleken ook Hongarije en Slovenië te ontbreken. Pas toen drong het door dat we de kaarten van Oost-Europa waren vergeten ... om een of andere reden hadden we aangenomen dat we heel Europa zouden hebben en nooit nagedacht om te controleren of de landen waar we naartoe gingen wel in TomTom stonden.

Bij het dichtstbijzijnde WiFi punt, een McDonalds bij Neusiedlersee, dus maar even gekeken of we aan de kaarten van Oost-Europa konden komen. Dat viel nog even tegen want na het bellen naar de local Expert en bij aankomst in de winkel bleken ze daar wel te kunnen bestellen maar hadden ze niets op voorraad. Dan maar terug naar de Mac en online de kaarten aanschaffen maar helaas, de betaling van de online bestelling moest nog door TomTom worden verwerkt. Uiteindelijk na een paar uur ploeteren de reis maar zonder TomTom vervolgd.


Bij de grens van Slowakije moest eerst een vignet voor de tolwegen worden aangeschaft. Bij het eerste beste tankstation dus maar gestopt. Geen prettige plaats om de auto achter te laten, binnen 5 minuten liepen een aantal ongure types rond onze auto te dralen. Snel dus verder gereden.

Het centrum van Bratislava bleek zonder navigatie niet zo gemakkelijk te vinden. Borden met 'Centrum' leidden tot plaatsen waar we niet wilden stoppen om rond te kijken en eigenlijk hebben we niet iets gezien wat we de moeite vonden om nader te gaan bekijken of om wat te gaan eten. We besloten maar een stukje buiten de stad een restaurantje te zoeken.


Vlakbij de grens met Hongarije vinden we in een dorpje een geschikt eettentje. De maaltijd is prima en erg goedkoop.


Omdat we binnendoor zijn gereden passeren we de grens niet via de snelweg maar langs de grootste puinhoop van een grensovergang die ik ooit gezien heb. De weg zelf is compleet stukgereden, de wachthokjes zijn verroest en een aantal ruiten zijn gesneuveld. Er is geen mens te bekennen. Een paar kilometer verderop komen we dan toch weer op de snelweg naar Budapest en kunnen we tempo maken.


Budapest binnenrijden met alleen een adres van het hotel en geen navigatie of kaart van de stad is geen goed idee. Ik probeer na het oversteken van de Donau op gevoel naar de plek te rijden waar het hotel zich zou moeten bevinden maar sla na de brug direct rechts af waar het links had moeten zijn. Een paar kilometer uit de richting kopen we bij een tankstation toch maar een kaart van de stad en vragen de weg. Het is alsnog flink zoeken maar rond een uur of 11 komen we op de bestemming aan.

We zitten hartje centrum van de stad, op 200 meter van de Donau. Vanuit het hotel wordt aanbevolen de auto niet voor de deur te laten staan maar de parkeergarage verderop te gebruiken. Deze garage was weer een nieuwe ervaring. Nadat we de auto op een platform hebben neergezet sluit zich het rolluik en wordt het platform met auto en al omhoog getransporteerd. Het blijkt een volledige automatisch systeem van schuivende platformen, minstens 10 auto's boven elkaar. Met het kaartje met barcode wordt onze auto later weer teruggehaald. Erg bijzonder om te zien gebeuren.


We maken nog een korte wandeling langs de rivier en duiken dan onder de dekens. Morgen bezoeken we Vidám park.