Waldameer
22-07-2008Waldameer is weer een erg gezellig typisch Amerikaans kneuterig park maar dan een stuk groter dan Little Amerricka eerder deze trip. Ze hebben zelfs dit jaar een behoorlijke inverstering gedaan in de vorm van een grote houten achtbaan. De entree van het park ligt verscholen in het bos. Je loopt dan ook voor je er erg in hebt tussen de attracties want de toegang is gratis. In het park zelf kun je losse tickets kopen of een armband voor een hele dag onbeperkt gebruik maken van de attracties en/of waterpark.
Het eerste waar ik tegenaan loop is een ouderwetse paratrooper en de ingang van Comet (#553), een kleine houten baan van PTC uit 1951. De baan wordt nog helemaal met grote houten hevels bediend. Er is maar één operator die alles doet. Er rijdt ook maar één trein hoewel ze er twee hebben. Het is nu, net na opening van het park om 13:00 uur, ook nog erg rustig. De rit op Comet stelt niet erg veel voor. Het is een soort out-and-back waarbij baan bij terugkomst nog een keer over het station heen dendert waardoor het hele station heen en weer schudt. Veel snelheid en hoge drops zijn er niet maar voor de historische waarde toch leuk gedaan te hebben.
Even verderop is een centraal punt in het park waar een aantal andere antieke attracties nog steeds hun werk doen, zoals de Tilt-a-While, Spider en een paar unieke darkrides. Ook zijn hier wat all American eettentjes verzameld.
Aan het einde van het park is de nieuwe baan Ravine Flyer II (#554) gebouwd. Vanaf de aanlooproute ziet de baan er niet erg hoog uit maar de achter de first drop gaat achter de heuvel dieper door naar beneden. De rij voor de baan is niet al te lang dus na een minuutje of tien kan ik frontseat gaan zitten. De lifthill voelt al prettig aan en dan begint het met een mooie lange drop om snelheid te maken. De trein schiet door een tunnel over de weg en gaat aan de andere kant weer schuin omhoog om met een lekker gebankte bocht weer om te keren en door de tunnel weer terug de weg over te steken. Er volgt nog een wild stuk bochtenwerk met een 90 graden gebankte bocht ertussen. Al met al een hele lekkere baan die heel in de verte zelfs een beetje aan The Voyage doet denken. In de tijd dat deze nog helemaal soepel was dan. Ravine Flyer is natuurlijk een stuk korter, lager en maakt minder snelheid en het mist een paar van de geweldige elementen van Voyage maar voor z'n formaat is het een hele goede baan. Hopelijk kunnen ze deze wel zo soepel houden.
Er is nog een Ravine Flyer 3 (#555). De Kiddie Coaster heeft namelijk dezelfde naam en in dit park kan ik er zonder problemen instappen. De baan gaat grotendeels over water met een fontijntje en maakt het daardoor, zeker voor de kinderen, best een grappig baantje.
Vanuit het reuzenrad, waar ik dit keer wel alleen in mag terwijl het exact hetzelfde type rad is als degene in Adventureland, krijg ik de gelegenheid wat plaatjes van beide Ravine Flyer banen te maken. De mevrouw van het reuzenrad droogt netjes met een spons de bankjes droog want het heeft vannacht flink geregend. Het rad zelf draait erg snel in de rondte waardoor foto's maken nog niet zo eenvoudig is.
De laatste achtbaan van Waldameer is Steel Dragon (#556). Dit is weer een spinning coaster van Maurer. De baan is erg compact maar nog best aardig, een soort compacte versie van Spinball Whizzer met ook zo'n horseshoe element erin. Het spinnen zet de hele rit goed door.
Als ik nog een keer Ravine Flyer II wil doen is de rij intussen behoorlijk aangegroeid. Maar de airtime was voorin al duidelijk voelbaar dus ik ben erg benieuwd hoe dit achterin zal zijn. Na een half uurtje wachten verschijnt er iemand van de technische dienst die zorgelijk over de remsectie voor het station heen en weer loopt. Er vertrekken nog wel treinen maar er is kennelijk iets mis. Het blijkt dat de remmen iets te abrupt de trein tot stilstand laat komen. Er wordt met een lege trein geprobeert, daarna nog een volle en dan weer een lege. Intussen heb ik het station bereikt en sta klaar om in te stappen. Maar het mag niet zo zijn. Na nog een kwartier wordt omgeroepen dat de baan gaat sluiten. Dit zou helaas zo blijven tot nadat ik weer uit het park vertrek.
Wel heb ik een ritje met de stoeltjeslift gedaan nog. Merkwaardig genoeg is er gaan station aan de andere kant van de lijn en keert iedereen dus weer om om bij het beginpunt terug te keren. Het doet weer ontzettend onbeholpen aan wat een park als dit juist zo leuk maakt.
Na het park rijden we zonder verdere bijzonderheden door naar Niagara Falls.
Comet is een oudje. In 1951 draaide deze baan al haar rondjes.
Voor zo'n oude baan al bijzonder dat er twee treinen zijn.
First drop van Comet.
Als ik ooit zelf een pretpark begin dan komt er een paratrooper te staan.
De topper van Waldameer is natuurlijk Ravine Flyer II.
Lifthill en drop van deze baan met Lake Erie op de achtergrond.
De remsectie waar later de problemen ontstonden.
Snel bochtenwerk als de trein weer terug de weg is overgestoken.
De rest van de track van deze hybride achtbaan.
Wipe-out.
Een ouderwetse darkride met helaas een erg lange wachtrij.
Pirate Cove is een house of fun.
De kiddiecoaster Ravine Flyer 3.
Vanuit het reuzenrad.
Steel Dragon is een aardige spinning coaster.
Fijn element dit ook al is ie maar klein hier.
Sky ride zonder eindpunt.