Hansa Park

12-05-2016
Ruim 10 jaar geleden maakte Hansa Park op mij geen enorm grote indruk. Het zelfbenoemde 'grootste attractiepark van Noord-Duitsland' leek dan ook wat overtrokken en qua inrichting kwam het wat kaal en onsamenhangend over. Sinds die tijd heeft het park drie achtbanen bijgebouwd en daarnaast natuurlijk ook een reeks andere attrakties. Het werd dus weer eens tijd om het park opnieuw te bezoeken en samen met Jasper werd een weekendje Noord-Duitsland gapland.

De reis naar Hansapark aan de Oostzee duurt ongeveer vijf en half uur met de auto, en nog wat langer als het bij Bremen en Hamburg een paar keer aardig vast staat. Het weer werkt ook niet heel erg mee. Wanneer we eindelijk de parkeerplaats van het park opdraaien wachten ons 3 verrassingen: De parkeerplaats is nog niet voor een derde gevuld met auto's, de hemel is stakblauw en de ingang van het park is totaal veranderd en toont nu zeer vriendelijke gevels van een ware Hanse stad.

Dit thema wordt nog een heel eind doorgetrokken de mainstreet in. Hier is duidelijk niet alleen geïnvesteerd in het neerzetten van nieuwe attracties, ook het hele aangezicht van Hansapark is enorm opgeknapt. Na het traditonele opzoeken van het dichtsbijzijnde toilet lopen we de achtertuin van het eerste achtbaantje in. We doen iets niet heel erg handig want het wordt nog een hele speurtocht naar de ingang van Rasender Roland. Deze baan van Vekoma is hier al in bedrijf sinds 1993 en in die tijd is er niet veel aan veranderd. De trein zit goed in de verf dus ook daar wordt onderhoud aan gedaan.

Naast Rasender Roland, of eigenlijk deels er door heen, ligt de track van een andere oude bekende. Nessie Superrollercoaster is een Schwarzkopf looping coaster uit 1980. Ondanks de leeftijd is het nog steeds een fijne achtbaan, een klassieker kun je wel zeggen. Bij terugkomst in het station wordt de hoogste snelheid van de rit weergegeven. Bij beide achtbanen was overigens geen sprake van een wachtrij en konden we direct instappen.

Via het Mexicaanse dorp komen we aan bij één van de drie recentere achtbanen en meteen ook de meest spektaculaire van allemaal. Der Schwur des Kärnan (#956) is een achtbaan van het zogenaamde Infinity type van de Duitse makers Gerstlauer met een hoogte van 73 meter en een topsnelheid van niet minder dan 127 km/h. Daarmee haalt deze baan de 4e plaats in Europa qua snelheid en samen met Silver Star in Europa Park de 2e plaats qua hoogte, na Shambhala in PortAventura Park die net 3 meter hoger is.

Dat zijn dan alleen nog maar de cijfers. De beleving van de rit is behoorlijk intens en dat begint al op de 67 meter hoge lifthill die vertikaal omhoog gaat in een gesloten toren. Het eerste deel van de, ook weer vertikale, afdaling wordt in diezelfde donkere toren afgelegd en de trein schiet pas laat met enorme snelheid naar buiten om direct weer omhoog de ruim bemeten inversie in te slingeren. De totale lengte van de baan is 1235 meter en verveelt geen moment. Wat een topbaan heeft het park hier neergezet zeg. Later op de dag komen we hier zeker terug.

Vlakbij ligt een wat meer bescheiden achtbaantje. Die Schlange von Midgard (#957) is van dezelfde makers als der Schwur des Kärnan maar deze is meer geschikt voor het hele gezin met een hoogste punt van 10 meter en een tempo van slechts 45 km/h. Toch is het een leuk gethematiseerde baan met een darkride gedeelte.

Dan weer een oude bekende. Rio Dorado is één van de weinige banen met ronde bootjes van dit type. De boten doen sterk denken aan een opblaasbaar zwembadje. Na het optakelen wordt een spiraalvormig traject naar beneden afgelegd waarbij de boot in meer of mindere mate gaat ronddraaien. Voor de gelegenheid had ik mijn 10 jaar oude Rio Dorado T-shirt aangetrokken vandaag maar die werd kennelijk door geen enkele medewerker herkend :)

Hansapark heeft nog een originele Huss troika met de verwarrende naam Wellenreiter. Omdat dit type vrij vlot uit de parken aan het verdwijnen is kan ik het niet laten om een rondje te maken. Ik blijf een zwak houden voor dit soort klassieke spinrides, net als de condor en de paratrooper.

Crazy Mine lijkt niet te zijn veranderd sinds mijn vorige bezoek. Het is een wilde muis achtbaan waar veel varianten van bestaan maar de verschillen zijn minimaal. Wat Crazy Mine wel weer uniek maakt is de trappentoren die het mogelijk maak om ook foto's te maken van de bovenkant van de baan.

Voor de mini-logflume Sturmfahrt der Drachenboote zijn we iets te groot en dus komen we snel daarna aan bij de laatste nieuwe achtbaan van het park. Ook dit exemplaar is van Gerstlauer. Fluch von Novgorod (#955) is een Eurofighter achtbaan zoals bijvoorbeeld Typhoon in Bobbejaanland of Falcon in Duinrell. De versie van Hansapark is echter een paar maatjes groter en interessanter. Ook qua aankleding wint deze baan het met gemak. Fluch von Novgorod is gelukkig ook aanzienlijk minder ruw dan de gemiddelde Eurofighter en dat nodigt uit om een paar ritjes achter elkaar te maken.

Voordat we het park verlaten doen we nog een derde rondje Schwur des Kärnan, absoluut de beste achtbaan van vandaag. Met het vernieuwde aanbod aan attracties en de uitgebreide thematisering bij de ingang en het grootste deel mag Hansapark zich nu zeker het grootste attractiepark van Noord-Duitsland noemen.

We sluiten de dag avond in het Hardrock Cafe van Hamburg, wat helemaal nog niet zo gemakelijk te bereiken blijkt te zijn. Zoals vrijwel iedere Hardrock bevindt het restaurant zich in het centrum van de stad, in dit geval vlakbij de Reeperbahn aan de oever van de Norderelbe. Vooral de weg van het Hardrock naar het hotel in Soltau wordt bemoeilijkt door een aantal wegafzettingen waar onze TomTom geen weet van heeft. Uiteindelijk bereiken we het prima hotel en doen we nieuwe energie op voor de volgende dag.


De vernieuwde ingang van het park ziet er serieus goed uit.


Het thema strekt nog een eind door het park in.




Rasender Roland is in al die jaar geen (verf)spat veranderd.


Het blijft een mooi stukje oude techniek, die Nessie Superrollercoaster.


Af en toe waan je je in het Mediterraanse gebied.


Jasper heeft een WiFi punt ontdekt en houdt even het thuisfront op de hoogte.


Der Schwur des Kärnan ziet er al van veraf imposant uit. Wat een topbaan heeft Hansapark hiermee in huis gehaald!


Met 127 kilometer per uur de toren uit geblazen.




Een merkwaardige attractie, deze Glocke. De capaciteit zal niet enorm zijn ben ik bang.


Om Die Schlange von Midgard meteen een kinderachtbaan te noemen gaat iets te ver maar naast Kärnan steekt het wel erg klein af.




Aan deze Rio Dorado is niet veel veranderd. Leuke baan waar je niet of nauwelijks nat wordt.




Goed om te zien dat er parken zijn die de moeite nemen om dit soort klassiekers draaiende te houden.


Een standard wilde muis achtbaan ontbreekt ook niet in Hansapark.


Helaas zijn wij te groot voor deze leuk aangeklede Sturmfahrt der Drachenboote. Het past heel mooi in dit gebied.


Nog een topper. Er zijn inmiddels veel van deze Eurofighters gemaakt dus het is moeilijk om daarmee boven de anderen uit te steken. Fluch von Novgorod lukt het wel.


Wellicht tot over een paar jaar.


Eén van de lastigst te bereiken Hardrock Cafe\'s tot nu toe. Navigeren door Hamburg valt niet mee.