Wiener Prater

22-08-2010
Na het ontbijt in het hotel en een reisje met de tram en metro kwamen we vandaag bij het Wiener Prater aan. Vooraf had ik eigenlijk geen goed beeld van het park. De meeste attracties zouden hier niet permanent staan maar ik kan me toch niet voorstellen dat er erg veel verloop in de samenstelling van het park zit omdat de attracties niet demontabel zijn of precies op de beschikbare ruimte lijken afgestemd. Bovendien meldt de parkmap bij een aantal attracties dat deze dit jaar nieuw zijn en dat zou bij een wisselende collectie van rides een wat vreemde opmerking zijn.

Op het tijdstip dat wij binnenkwamen was het nog extreem rustig in het park maar al wel erg warm. Het terrein is overigens vrij toegankelijk. Er moet per attractie worden betaald, de ritprijs varieert van 2 tot 5 euro. Voor een rondje op alle achtbanen ben je ongeveer 30 euro kwijt. Er is ook een Prater Card waarmee je iets korting krijgt en er is een kaart die twee uur onbeperkt geldig is op alle Prater Card attracties. Uiteindelijk hebben wij niet voor deze opties gekozen.


Er zijn meerdere ingangen bij dit park. Met de metro kun je bij Praterstern of Prater Messe uitstappen. Vanaf Praterstern kom je direct uit bij het beroemde reuzenrad. Bij het informatiepunt zijn kaartjes voor de Prater Zug en de midgetgolfbaan te verkrijgen.


Achter de ingang bevindt zich een centraal plein waaraan de ingang van het reuzenrad, een zweefmolen, een cafetaria, een ponyrit attractie en deze 5D vampieren film gezeten zijn. Van attracties met pony's zijn er overigens meerdere. Bij deze versie op het plein kunnen kleinere kinderen op de rug van een pony een paar rondjes door de bak rijden. De dieren beginnen vanzelf te lopen als de muziek start en stoppen weer als de muziek ophoudt.


Even verderop komen we de eerste twee achtbanen tegen. De Dizzy Mouse (#680) is een standaard spinning mouse baan met als aardig detail een tunnel in de vorm van een gestreepte kat. De baan is niet bijzonder soepel en was niet zo gemakkelijk in een spin te krijgen.




Wel grappige treintjes op deze baan. Dizzy Mouse was niet erg populair vandaag. We zijn een aantal keer langs de achtbaan gelopen vandaag en geen enkele keer meer dan één trein tegelijkertijd zien rijden.


De andere achtbaan is een wat oudere Pinfari met de naam Super 8er Bahn (#673). Hoewel Pinfari over het algemeen vrij ruwe coasters neerzet was deze baan heel goed te hebben en had ook best een leuke en lange layout. Helemaal geen slechte achtbaan.


Een nogal opvallende attractie was deze Tornado. Hoewel bijzonder eenvoudig in opzet zag het er best spectaculair uit. De arm draait alleen maar rond maar door de snelheid af te stemmen op de slingertijd van de gondel werd deze in korte tijd erg hoog opgezwaaid en maakte iedere omwenteling van de arm ook een rotatie om de eigen as. Geniaal bedacht en mooi uitgevoerd ook.


Deze wildwaterbaan zag er nieuw uit en leek net als de nieuwe attractie in Bayern Park op een mix van rapid river en spinning raft. Ook hier weer een erg geslaagde baan en bovendien goed gethematiseerd. Maar ook deze keer voelden we er niet veel voor om de komende uren drijfnat rond te moeten lopen. En nat waren de mensen die we zagen uitstappen!


Naast deze waterbaan stond de volgende achtbaan: Volare (#674). Hiervan hadden we al gelezen dat de rit niet even prettig werd ervaren maar het ziet er wel erg tof uit. De vierpersoons treintjes hangen horizontaal onder de baan waardoor je 'vliegend' onder en over de track gaat. De lift bestaat uit een continue draaiend mechanisme waardoor de treinen omhoog spiraliseren. Het zit mechanisch fantastisch in elkaar. Een soortgelijke baan hadden we in Canada's Wonderland al eens gedaan en dat beviel nog best goed. Volare echter was niet fijn en best pijnlijk op een aantal punten.






Prater kent nog een reuzenrad. Een meer traditionele vorm en zo te zien nog flink hoog. Deze hebben we even overgeslagen.


Aan de andere kant van het park staat nog een Wilde Maus (#676) achtbaan. Deze spint niet maar ging wel erg hard door de baan waardoor het bochtenwerk niet bepaald soepeltjes verliep. Wat mij betreft geen prettig baantje.


Eén van de vele attracties die we ook op de kermis tegenkomen. Het ziet er in ieder geval kleurrijk uit.


Hochschaubahn (#675) is een vast opgestelde houten achtbaan. Eigenlijk mag je niet van achtbaan spreken en is het een scenic railway. Dat betekent in dit geval dat de trein zeer langzaam door de bochten gaat en dat alleen op de afdalingen wat snelheid wordt gemaakt.


Het betekent natuurlijk ook een mooi aangekleed alpenlandschap en tunneltjes met hier en daar wat verrassende effecten. De baan is 'slechts' 60 jaar oud maar doet veel ouder aan. Geen thrills maar historisch gezien wel een leuke baan om gedaan te hebben.


Prater heeft maar liefst twee van deze sky flyers waarvan dit zonder meer de fraaiste en ook de hoogste van de twee is. Ook de ligging van de toren in het park is perfect voor een ideaal overzicht.


Auto BergBahn is echt een unieke achtbaan, als je de definitie van een achtbaan tenminste ietsje oprekt. De karretjes op deze baan zijn deze autootjes op nogal fragiel uitziende wielen. Dat, en het feit dat ze tamelijk smal en krap zijn, zal de reden zijn dat volwassenen absoluut niet mogen plaatsnemen, zelfs niet als we de bazin heel netjes vragen. Ik denk dat ze wel terecht zo zuinig zijn op deze (en een aantal andere antieke) attracties.


Even verderop komen we Megablitz (#677) tegen. De track lijkt veel op die van Schwarzkopf maar de treinen, die veel op die van Evolution in Bobbejaanland lijken, geven duidelijk Vekoma te lezen. Gelukkig heeft de baan de soepelheid van Schwarzkopf en zoeft heerlijk door de baan met een aantal pittige bochten. De G's zijn in deze baan dan ook goed te voelen. Voor ons toch wel de beste baan van het park. En dat voor een Vekoma!




De laatste achtbaan van Prater is ook een Vekoma en wel een heuse Boomerang (#678). Nu zijn boomerangs in principe allemaal gelijk maar deze heeft toch een paar unieke eigenschappen. Om te beginnen staan er andere treinen op de baan. Deze zijn veel meer open en hebben alleen een stalen lapbar in plaats van de standaard schouderbeugels. Bij het achteruit oomhoog takelen op de lifthill hang je dan ook voorover tegen de lapbar gedrukt.


Een tweede verschil is dat er tussen iedere crosstie een tl-balk is bevestigd, over de gehele baan. 's Avonds geeft dat een erg mooi plaatje. Morgen komen we nog een keertje terug in de avond dus dan komen er wel foto's van hoe dit eruit ziet.


Tenslotte heeft deze boomerang een tunnel net na het boomerang element en voor de looping. Dat ziet er vooral voor de toeschouwers erg spectaculair uit maar is ook voor de rit zelf best een aardige toevoeging. Al met al een stuk plezieriger zo'n boomie waar dan toch iets mee gedaan is. Vooral het ontbreken van de schouderbeugels is echt een verbetering.


Nog een pony attractie. Deze draaimolen wordt door pony's aangedreven. De beestjes zien er niet heel erg gelukkig uit eerlijk gezegd.


En dan nog het beroemde Prater reuzenrad. De cabines zagen er nogal warm uit, ook al stonden de raampjes een stukje open. We besloten deze morgenavond maar te gaan doen als het wat minder heet is hier.

Prater is bij het eerste bezoek erg goed bevallen. Heel veel attracties die de moeite waard zijn. Jammer dat overal apart voor afgerekend moet worden, anders hadden we wellicht wat meer ritten gedaan. Ook het personeel zou hier en daar wat vriendelijker kunnen. Waar iedereen verder in Wenen erg behulpzaam en geduldig is, zo kortaf en nors zijn de mensen hier.