Valleyfair!

10-07-2008
Het is weer een stralende warme dag als we ons opmaken voor Valleyfair. Het park ligt op slechts een kwartiertje van het hotel. Parkeren met de Cedar Fair Platinum Pass gaat prima maar het park moeten we via de guest services betreden, na het opgeven van onze namen. Het ziet er binnen allemaal keurig uit en het is alweer erg rustig.

Om te beginnen rijden we een rondje met de trein. Deze komt niet verder dan halverwege het park, waar we uitstappen omdat de bestuurder eens lekker onderuit gezakt gaat zitten en niet de indruk wekt binnen enige tijd verder te gaan rijden.

We zijn uitgekomen bij High Roller (#502), een fraai uitziende witte achtbaan uit 1976. De baan ziet er echter ouder uit. Erg hoog is deze woodie niet maar geeft toch een aardige rit weg. Na de eerste grote heuvel volgt een hoge bocht waarna de trein flink wordt afgeremd voor de lagere airtime heuvels. Naar mijn gevoel iets overdreven want zo wild is de baan verder niet.

Als we bij Wild Thing (#503) aankomen is er iets met de baan aan de hand en gaat er even later een lege trein naar boven. Daardoor staan de wachtende mensen in de volle zon en hier hebben we even geen zin in. Ik probeer daarom de naastgelegen Tilt-A-Whirl uit. Deze is in m'n eentje moeilijk aan het draaien te krijgen. In deze temperatuur in ieder geval teveel inspanning. Het euvel met Wild Thing is kennelijk opgelost en we kunnen vrijwel direct instappen. Bij Sea World had ik nog het idee dat er maar weinig Morgan achtbanen bestonden, dit is alweer de derde die we tegenkomen. Wild Thing is qua ritbeleving ongeveer gelijk aan de andere twee maar heeft een aardige helix over een deel van de parkeerplaats en een tunnel waar de onride foto wordt genomen.

Voor kleine kinderen is er ook nog een Mild Thing maar deze blijkt inderdaad strikt voor kinderen bestemd en we kunnen er niet in.

Op weg naar Renegade komen we langs Mad Mouse (#504). Deze muis van Arrow is de eerste muis die ik tegenkom met gebankte bochten. De tweede bocht in het gedeelte onderin is zelfs wat overbanked. Helpen doet het allemaal niet echt want comfortabel is deze achtbaan niet.

Dan komen we bij Renegade (#505), de houten reus van GCI van vorig jaar. Deze trein heeft, net als Wildcat in Celebration City eerder, millennium flyer treinen. Een geweldige uitvinding wat mij betreft. Vanuit het park is erg weinig van de layout van de baan te zien. Vol verwachting stappen we frontseat in. Vanaf de first drop gaat het los en de trein dendert non-stop door. Fantastisch bochtenwerk met 80 (?) graden banking van links naar rechts. Met onverminderde vaart razen we over de heuvels en door de bochten, scheren langs het station en komen ademloos tot stilstand. Renegade komt hiermee in één klap de favorieten top 10 van houten achtbanen binnen. Samen met de andere GCI banen Thunderhead, Kentucky Rumbler en Lightning Racer is dit een top-5 baantje hoor.

Als we hierna bij Excalibur (#506) aankomen betrekt het weer. Gelukkig is het station geheel verlaten en kunnen we direct frontseat instappen. Excalibur is een merkwaardige baan met het hele onderstel van hout maar met stalen track hierop. Na de first drop loopt de baan ook een stuk over de grond wat het effect van snelheid vergroot. Op de lifthill was het inmiddels wat gaan druppelen en de regendruppels slaan hard in. Tegen de tijd dat we het station weer hebben bereikt gaat het ook rommelen. Excalibur en de andere achtbanen sluiten dan ook onmiddelijk na deze rit. Het waterpark wordt ontruimd.

Om te schuilen en om wat te gaan eten vluchten we de grillbar in en nemen wat pizzapunten. Dat hadden meer mensen bedacht want het is gezellig druk in de zaak. Buiten barst het noodweer in volle hevigheid los en het personeel scharrelt onrustig heen en weer. Het water stroomt langs de neon aan de muur naar beneden, vuilnisbakken buiten rollen over de wandelpaden, de drijfnatte bezoekers van het park worden overal naar binnen gehaald en de satelliet televisie geeft het op. Algehele chaos dus. Als het een uurtje later wat opklaart ligt het park vol met takken en bladeren en is het personeel druk doende de rommel op te ruimen. De afvoerputten kunnen het water zo snel niet aan en dus zijn er 10 cm diepe plassen ontstaan. Het is ook meteen 10 graden celcius kouder buiten. We gaan dus maar even terug naar het hotel.

In de avond keren Hellen en ik nog een keer terug naar Valleyfair. Steel Venom, de LIM launched Intamin, is echter nog niet bekomen van het onweer en is dus gesloten.

Om wat foto's te maken doen we een rondje reuzenrad. Deze heeft er flink de vaart in en telkens bij het starten en stoppen van het rad schommelen de bakjes flink heen en weer. Ik geloof trouwens dat ik niet eerder een reuzenrad heb gezien waar gordels in zaten.

Dan Corkscrew (#507), een Arrow achtbaan met een looping en twee kurketrekkers. Voor een Arrow nog niet eens zo dramatisch ruw. Een ritje Xtreme Swing kan ook nog wel. Het blijven indrukwekkende attracties deze superschommels. In drie, vier slagen heeft de schommel z'n maximale uitslag bereikt en dat is ruim meer dan horizontaal. En dat met alleen een lapbar. Tof hoor.

Renegade willen we nog wel een keer doen. Nadat de tweede trein op de baan is gezet kunnen we instappen. Deze keer doen we 'm redelijk achterin. Het blijft een monster van een baan.

Terug naar de uitgang neem ik toch nog maar een keer een kijkje bij Steel Venom (#508). Er lijkt wat activiteit te zijn en het parkpersoneel staat niet meer bij de ingang van de attractie. Er blijken zelfs mensen in de trein te zitten dus snel doorgelopen het station in. Het lanceren geeft echter problemen en er gebeurt een tijdlang niets. Dan moeten de mensen weer uitstappen en het station verlaten. Ik sta met nog vijf anderen aan de andere kant nog te wachten. Dan lukt het toch de lege trein te lanceren en mogen wij instappen. En hij doet het! Achterin is voor mij de leukste positie omdat je dan hoog achteruit de arm in wordt gestuwd. Heerlijke airtime en spektaculaire versnelling maken dit een erg leuke achtbaan.


We hebben Valleyfair gevonden!


Het is niet bepaald druk op deze warme ochtend.


Met de trein even het park verkennen. Nou ja, de helft dan.


High Roller is een fraai uitziende woodie en nog een aardige rit ook.


De eerste heuvel van de first drop.


Bij het station van Wild Thing is enig oponthoud.


Alweer de derde Morgan die we tegenkomen. Morgans zijn prima achtbanen.


Fijne helix over de parkeerplaats.


Naast Wild Thing ligt een log flume maar deze is bijzonder nat aan de mensen die hier uitkomen te zien.


Mild Thing is een kiddie-only achtbaantje.




Een bijzondere Arrow Mad Mouse. Eén ritje volstaat hier wel.


Power Tower ziet er goed uit. Er zijn freefall en space shot armen.


De ingang van Renegade. Wat een heerlijke achtbaan is dit.


Ook millenum flyer treinen op Renegade.


Prachtig bochtenwerk en snelle wisselingen van richting maken dit een top-coaster.


Excalibur is steel on wood. Een redelijk unieke combinatie.


Niet veel volk in het station hier. Op de achtergrond twee personeelsleden.




En dan breekt het goed los. In één keer staat het park blank.


Vuilnisbakken on the loose.


Binnen no time ziet het park er uit als het meer van Lugano.


Foto´s maken vanuit het reuzenrad.


De layout van Corkscrew in één shot.


Corkscrew is niet erg spannend maar goed te doen.


Xtreme Swing oogt spektaculair.


Daar links zit ik.


De ingang van Steel Venom.


De gekrulde arm van Steel Venom. De andere arm gaat recht omhoog.


Gelukt, ik zit erin!


Kijk, daar zit ik weer.


Dag Wild Thing, dag Vallyfair.